A gdy oni to mówili, stanął sam Jeszu w pośrodku nich, i rzekł im: Pokój wam!

I rzekł im: Czemuście się zatrwożyli, i czemu myśli wstępują do serc waszych?

A to rzekłszy, pokazał im ręce i nogi.

A oni mu podali sztukę ryby pieczonej i plastr miodu.

A gdy był wieczór dnia onego pierwszego po sabacie, a drzwi były zamknięte, gdzie byli uczniowie zgromadzeni dla bojaźni żydowskiej, przyszedł Jeszu i stanął w pośrodku nich, i rzekł im: Pokój wam!

A to rzekłszy pokazał im ręce i bok swój; a uradowali się uczniowie, ujrzawszy Pana.

A iż widziany jest od Kiefasa, potem od onych dwunastu.

Wyjaśnił im: Wy też nierozumni jesteście? Nie rozumiecie, że nic, co z zewnątrz wchodzi w człowieka, nie może go skalać?

Jeszu to zauważył i powiedział: Dlaczego robicie problem z braku chleba? Jeszcze do was nie dotarło i ciągle brakuje wam zrozumienia? Czy wasze serce jest skamieniałe?

Oczy macie, a nie widzicie; uszy macie, a nie słyszycie, już zapomnieliście?

 Wówczas zaczął czynić wyrzuty miastom, w których miało miejsce najwięcej przejawów Jego mocy, że się nie skorygowały:

Powiedział: Wy też tego nie rozumiecie?

Czy nie rozumiecie, że wszystko, co wchodzi przez usta, przemieszcza się w żołądku i wydalane jest do ustępu?

Widząc to, Jeszu powiedział: Małowierni, dlaczego zajmujecie się tym, że nie macie chleba?

albo tych siedmiu chlebów dla czterech tysięcy i ile koszów zebraliście?

Jeszu odpowiedział: Zabrakło wam wiary. Amen, zapewniam was. Jeśli będziecie mieli wiarę, choćby tak małą, jak ziarno gorczycy i powiecie tej górze: Przenieś się stąd na inne miejsce, to ona się przeniesie,

Tedy on rzekł do nich: O głupi, a leniwego serca ku wierzeniu temu wszystkiemu, co powiedzieli prorocy!

I rzekł im: Czemuście się zatrwożyli, i czemu myśli wstępują do serc waszych?

Oglądajcie ręce moje i nogi moje, żemci ja jest on; dotykajcie się mnie, a obaczcie; bo duch nie ma ciała ani kości, jako widzicie, że ja mam.

Potem rzekł Tomaszowi: Włóż sam palec twój, a oglądaj ręce moje i ściągnij rękę twoję, i włóż ją w bok mój, a nie bądź niewiernym, ale wiernym.

 Ja wszystkich, których miłuję, upominam i karcę. Bądź więc gorliwy i skoryguj swój sposób myslenia! 

I rzekł Pan do Mojżesza: Dokądże mię draźnić będzie ten lud? I dokądże mi wierzyć nie będą dla tych wszystkich znaków, którem czynił między nimi?

Nie zatwardzajcież serca swego, jako w Meryba, a jako czasu kuszenia na puszczy.

Przez czterdzieści lat miałem spór z tym narodem, i rzekłem: Lud ten błądzi sercem, a nie poznali dróg moich;

Przetoż jako mówi Duch Święty: Dziś, jeźlibyście głos jego usłyszeli,

Nie zatwardzajcież serc waszych, jako w rozdrażnieniu, w dzieó onego pokuszenia na puszczy.

Przetoż póki bywa rzeczone: Dziś, jeźlibyście głos jego usłyszeli, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w onem rozdrażnieniu.

A na którychże się gniewał przez czterdzieści lat? Izali nie na tych, którzy grzeszyli, których ciała poległy na puszczy?

I widzimy, iż tam nie mogli wnijść dla niedowiarstwa.