Gdy dotarli do Jeruszalem, wszedł do świątyni i zaczął wyganiać tych, którzy sprzedawali lub kupowali na terenie świątyni, poprzewracał stoły wymieniających pieniądze oraz ławy sprzedawców gołębi.

Nauczał ich, argumentując: Czy nie zostało napisane: Dom Mój będzie przez wszystkie narody nazywany domem modlitwy? A wy zrobiliście z niego siedzibę bandytów.

Nauczając w świątyni, Jeszu powiedział: Jak znawcy Pism mogą twierdzić, że Pomazaniec jest synem Dawida?

A gdy wszedł do świątyni, podeszli do Niego w czasie nauczania znaczniejsi kapłani i starsi ludu, mówiąc: Jakim autorytetem uzasadnisz swoje zachowanie i kto ci dał do tego prawo?

Skąd było zanurzenie Jana? Z nieba czy od ludzi? Oni zaczęli się zastanawiać, rozumując: Jeśli powiemy, że z nieba, to spyta: Dlaczego więc nie uwierzyliście Janowi?

Odpowiedzieli: Nie wiemy. Powiedział im: To i Ja wam nie powiem, w jakim autorytecie władzy to robię.

I uczył na każdy dzieó w kościele; lecz przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie, i przedniejsi z ludu szukali go stracić;

Ale nie znaleźli, co by mu uczynili; albowiem wszystek lud zawieszał się na nim, słuchając go.

I stało się z onych dni dnia jednego, gdy uczył lud w kościele i kazał Ewangeliję, że nadeszli przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie z starszymi,

I rzekli do niego, mówiąc: Powiedz nam, którą mocą to czynisz, albo kto jest ten, coć dał tę moc?

I nauczał we dnie w kościele; ale w nocy wychodząc, przebywał na górze, którą zowią oliwną.

A wszystek lud rano się schodził do niego, aby go słuchał w kościele.

Wołał tedy Jeszu w kościele ucząc a mówiąc: I mnie znacie, i skądem jest, wiecie; a nie przyszedłem sam od siebie, ale jest prawdziwy, który mię posłał, którego wy nie znacie.

I szukali, jakoby go pojmać; ale żaden nie ściągnął naó ręki; bo jeszcze nie przyszła godzina jego.

Potem zasię raniuczko przyszedł do kościoła, a lud wszystek zszedł się do niego; i siadłszy uczył je.

 Ponownie przemówił do nich Jeszu: "Ja jestem światłem dla świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, przeciwnie idąc za moim światłem, osiągnie życie".

I przechadzał się Jeszu w kościele, w przysionku Salomonowym.

Odpowiedział mu Jeszu: Jam jawnie mówił światu; Jam zawsze uczył w bóżnicy i w kościele, gdzie się zewsząd Żydowie schadzają, a potajemnie nicem nie mówił.

(Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy.)

Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.

W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.

Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.

Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.

Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.

Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.

Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.

Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.

Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.

Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.

Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.

Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.

Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.

Albowiem Paóskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.

Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.

(Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy.)

Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.

Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.

Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do haóby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!

Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,

Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohaóbienie.

Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.

Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;

Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.

Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.

Pohaóbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.

Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.

Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.

Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.

Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.

Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.

To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;

Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.

Któż uwierzył kazaniu naszemu, a ramię Paóskie komu objawione jest?

 Był wzgardzony i odepchnięty przez ludzi. Całego Go przepełniał ból i został doprowadzony na skraj wycieńczenia, co uwidoczniło się na Jego twarzy, na którą nie chcieliśmy patrzeć. Był pogardzany i uznany za zero.

 Lecz on był okaleczany z powodu uchybień naszych, masakrowany za naszą nieprawość, dosięgła go chłosta dla naszego pojednania w Jego imieniu. Przez Jego rany zostaliśmy uzdrowieni. 

Uciśniony jest i utrapiony, a nie otworzył ust swoich; jako baranek na zabicie wiedziony był, i jako owca przed tymi, którzy ją strzygą, oniemiał, i nie otworzył ust swoich.

Który to lud podał niezbożnym grób jego, a bogatemu śmierć jego, choć jednak nieprawości nie uczynił, ani zdrada znaleziona jest w ustach jego.

Z pracy duszy swej ujrzy owoc, którym nasycon będzie. Znajomością swoją wielu usprawiedliwi sprawiedliwy sługa mój; bo nieprawości ich on sam poniesie.

Siedmdziesiąt tego dni zamierzono ludowi twemu i miastu twemu świętemu na zniesienie przestępstwa, i na zagładzenie grzechów i na oczyszczenie nieprawości, i na przywiedzienie sprawiedliwości wiecznej, i na zapieczętowanie widzenia i proroctwa, a na pomazanie Świętego świętych.

A po onych sześćdzesięciu i dwóch tygodniach zabity będzie Mesyjasz, wszakże mu to nic nie zaszkodzi; owszem, to miasto i tę świątnicę skazi lud wodza przyszłego, tak, że koniec jego będzie z powodzią, i aż do skoóczenia wojny będzie ustawiczne pustoszenie.

Jak wówczas zostałyby wypełnione Pisma, że tak się musi stać?

Doszło do tej sytuacji, po to, żeby zostały wypełnione Pisma proroków. Wówczas wszyscy uczniowie uciekli, zostawiając Go.

Albowiem powiadam wam, iż się jeszcze musi to, co napisano, wypełnić na mnie, mianowicie: I z złoczyócami policzony jest; boć te rzeczy, które świadczą o mnie, koniec biorą.

Tedy on rzekł do nich: O głupi, a leniwego serca ku wierzeniu temu wszystkiemu, co powiedzieli prorocy!

A począwszy od Mojżesza i od wszystkich proroków, wykładał im wszystkie one Pisma, które o nim napisane były.