Gdy wrócił do uczniów, oni ponownie spali, ponieważ oczy ich były obciążone, i nie wiedzieli, co Mu odpowiedzieć.

Przyszedł też po raz trzeci i powiedział im: Nadal śpicie i odpoczywacie? Wystarczy! Nadeszedł czas! Oto Syn człowieczy wydawany jest w ręce uchybiających!

Którzy pokazawszy się w sławie, powiadali o jego śmierci, którą miał podstąpić w Jeruzalemie.

A Piotr i ci, którzy byli z nim, obciążeni byli snem, a ocuciwszy się, ujrzeli chwałę jego i onych dwóch mężów, którzy z nim stali.

A wstawszy od modlitwy, przyszedł do uczniów, i znalazł je śpiące od smutku.

I rzekł im: Cóż śpicie? wstaócie, a módlcie się, byście nie weszli w pokuszenie.

Piotr zapewniał Go: Jeśli nawet wszyscy się zgorszą, to na pewno nie ja.

On jednak jeszcze mocniej zapewniał: Gdybym nawet miał z Tobą umrzeć, nie wyprę się Ciebie. Podobnie zapewniali pozostali.

Tedy rzekł Absalom do Chusaja: A takaż to miłość twoja ku przyjacielowi twemu? przeczżeś nie szedł z przyjacielem twoim?

Tedy przystąpił do niego sternik, i rzekł mu: Cóż czynisz ty, ospalcze? wstaó, wołaj do Boga swego, owa snać wspomni Bóg na nas, abyśmy nie zginęli.

A gdy pan młody zwlekał, wszystkie zdrzemnęły się i zapadły w sen.

Gdy wrócił do uczniów, znalazł ich śpiących, więc mówi do Piotra: Nie mogliście czuwać ze Mną jednej godziny?

Przeto nie śpijmy jako i insi, ale czujmy i bądźmy trzeźwymi.

Lecz my synami dnia będąc, bądźmy trzeźwymi, oblekłszy się w pancerz wiary i miłości, i w przyłbicę nadziei zbawienia.

Ponieważ cię z pieszymi bieżącego do ustania przywodzą, jakożbyś miał zdążyć przy koniach? a ponieważ w ziemi pokoju, w którejś ufał, ustawasz, a cóż sprawisz przy tej nadętości Jordanu?

Przetoż uważajcie, jaki jest ten, który podejmował takowe od grzeszników przeciwko sobie sprzeciwianie, abyście osłabiwszy w umysłach waszych, nie ustawali.