Spadnie na was cała krew sprawiedliwa, która została przelana na ziemi: od krwi sprawiedliwego Abla aż do krwi Zachariasza, syna Barachiasza, którego zabiliście pomiędzy przybytkiem a ołtarzem.

Jeruszalem, Jeruszalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie byli posłani! Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak kwoka zbiera swoje pisklęta pod skrzydła, ale nie chcieliście!

Będziecie w nienawiści u wszystkich dla imienia mego.

Byli zaniepokojeni, z powodu nauczania ludzi i głoszenia, że w Jeszu jest powstanie z martwych.

Jednak wielu spośród tych, którzy słyszeli tę naukę, uwierzyło, i wzrosła liczba wierzących mężczyzn do około pięciu tysięcy.

oraz Annasz, naczelny kapłan, a także Kajfasz i Jan, i Aleksander, i wszyscy wywodzący się z rodzin naczelnych kapłanów,

Wówczas Piotr, będąc przepełniony świętym Tchnieniem, odpowiedział im: 'Przywódcy ludu i starsi,

Wiedzcie wy wszyscy i cały lud Iszraela, że w imię Jeszu Pomazańca Nazarejczyka - którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych - że dzięki Niemu ten człowiek stoi przed wami zdrowy.

I nie ma w nikim innym zbawienia, ani też nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym musimy być zbawieni.

Widząc też człowieka stojącego z nimi, który został uzdrowiony, nie wiedzieli, co powiedzieć.

mówiąc: Co mamy z nimi zrobić, ponieważ rzeczywiście zaistniał przez nich znak oczywisty i jawny dla wszystkich mieszkańców Jeruszalem, i nie możemy temu zaprzeczyć.

Przywołali ich i stanowczo zabronili im mówić lub nauczać w imieniu Jeszu.

Albowiem my nie możemy tego, cośmy widzieli i słyszeli, nie mówić.

I targnęli się rękoma na Apostoły i podali je do więzienia pospolitego.

Idźcież, a stawiwszy się, mówcie do ludu w kościele wszystkie słowa tego żywota.

A gdy słudzy przyszli, nie znaleźli ich w więzieniu, co wróciwszy się, oznajmili, mówiąc:

A gdy te słowa usłyszeli i najwyższy kapłan, i hetman kościelny, i przedniejsi kapłani wątpili o nich, co by to było.

Tedy poszedł hetman z sługami i przywiódł je bez gwałtu; (bo się ludu bali, aby nie byli ukamionowani.)

Izaliśmy wam surowo nie zakazali, abyście w tem imieniu nie uczyli? A oto napełniliście Jeruzalem nauką waszą i chcecie na nas wprowadzić krew człowieka tego.

Bóg on ojców naszych wzbudził Jeszu, któregoście wy zabili, zawiesiwszy na drzewie.

A my jesteśmy świadkami jego w tem, co mówimy, także i Duch Święty, którego dał Bóg tym, którzy mu są posłuszni.

Tedy powstawszy w radzie niektóry Faryzeusz, imieniem Gamalijel, nauczyciel zakonny, zacny u wszystkiego ludu, rozkazał, aby na małą chwilę precz wywiedziono Apostoły;

Albowiem przed temi dniami powstał był Teudas, udawając się za coś, do którego się przywiązało mężów w liczbie około czterechset; którego zabito, a wszyscy, którzy z nim przestawali, rozproszeni są i wniwecz się obrócili.

Przetoż teraz powiadam wam: Dajcie pokój tym ludziom i zaniechajcie ich; albowiem jeźliżeć jest z ludzi ta rada albo ta sprawa, wniwecz się obróci;

I usłuchali go. A zawoławszy Apostołów i ubiwszy je, zakazali, aby nie mówili w imieniu Jeszu; i wypuścili je.

A tak wzruszyli lud i starszych, i nauczonych w Piśmie; a powstawszy, porwali go i przywiedli do rady.

Albowiemeśmy go słyszeli mówiącego: Iż ten Jeszu Nazareóski zburzy to miejsce i odmieni ustawy, które nam podał Mojżesz.

A on będąc pełen Ducha Świętego, patrząc pilnie w niebo, ujrzał chwałę Bożą i Jeszu stojącego po prawicy Bożej.

A oni krzyknąwszy głosem wielkim, zatulili uszy swoje i rzucili się na niego jednomyślnie.

I kamionowali Szczepana modlącego się i mówiącego: Panie Jeszu! przyjmij ducha mojego!

I pogrzebli Szczepana mężowie bogobojni i uczynili nad nim płacz wielki.

I zabił Jakóba, brata Janowego, mieczem.

I opowiadają zwyczaje, których się nam nie godzi przyjmować ani zachowywać, ponieważ jesteśmy Rzymianie.

A gdy im wiele plag zadali, wrzucili je do więzienia przykazawszy stróżowi więzienia, aby ich dobrze opatrzył.

Który zarazem wziąwszy z sobą żołnierze i setniki, przybieżał do nich. A oni ujrzawszy hetmana i żołnierze, przestali Pawła bić.

A jedni tak, drudzy inaczej między ludem wołali; a gdy się nic pewnego dla zgiełku dowiedzieć nie mógł, rozkazał go wieść do obozu.

Albowiem wielki lud szedł za nim, wołając: Zgładź go.

I nie tyżeś jest on Egipczanin, któryś przed temi dniami uczynił rozruch i wywiodłeś na puszczę cztery tysiące mężów zbójców?

A gdy on dopuścił, Paweł stojąc na wschodzie, skinął ręką na lud. A gdy było wielkie milczenie, uczynił rzecz do nich żydowskim językiem, mówiąc:

A gdy był pozwany, począł naó skarżyć Tertullus, mówiąc:

Ale żebym cię długo nie bawił, proszę, abyś nas maluczko posłuchał według zwykłej twojej ludzkości.

Który się też ważył splugawić kościół; któregośmy też pojmawszy, według zakonu naszego chcieli sądzić.

Rozkazawszy tym, którzy naó skarżą, iść do ciebie, od którego się ty sam będziesz mógł, wywiadując się, dowiedzieć tego wszystkiego, o co my naó skarżymy.

I stawili się przed nim najwyższy kapłan i przedniejsi z Żydów przeciwko Pawłowi, i prosili go,

Ale Festus powiedział: Iż Paweł jest pod strażą w Cezaryi, a iż sam tam w rychle pojedzie.

A zamieszkawszy u nich nie więcej tylko dziesięć dni, jechał do Cezaryi, a nazajutrz usiadłszy na sądzie, kazał Pawła przywieść.

Gdyż on sprawę dawał o sobie: Żem ani przeciwko zakonowi żydowskiemu, ani przeciwko kościołowi, ani przeciwko cesarzowi nic nie zgrzeszył.

Ale Paweł rzekł: Przed sądem cesarskim stoję, gdzie mię sądzić potrzeba: Żydówem w niczem nie krzywdził, jako i ty lepiej wiesz.

Tedy Festus rozmówiwszy się z radą, odpowiedział: Do cesarzaś apelował? do cesarza pójdziesz.

A gdy tam niemało dni zamieszkali, Festus przełożył królowi sprawę Pawłową, mówiąc: Mąż niektóry zostawiony jest od Feliksa w więzieniu.

Którymem odpowiedział, że tego nie mają w zwyczaju Rzymianie, aby którego człowieka mieli wydać na stracenie, ażby pierwej oskarżony miał przed sobą te, co naó skarżą, i dano by mu plac do odpowiedzi na to, w czem go obwiniają.

Przeciw któremu stanąwszy ci, co naó skarżyli, żadnej winy nie przynieśli z tych, którychem się ja spodziewał.

Ja tedy wątpiąc o tem, o czem ten spór był, rzekłem: Jeźliby chciał iść do Jeruzalemu, a tam o tem być sądzony?

Zatem Agrypa rzekł do Festa: Chciałbym ja tego człowieka słyszeć. A on rzekł: Jutro go usłyszysz.

I rzekł Festus: Królu Agrypo i wszyscy mężowie, którzyście tu z nami! widzicie tego, o którego mię wszystek lud żydowski prosił, i w Jeruzalemie i tu wołając, że nie słuszna, aby ten dłużej żyć miał.

O którym, co bym panu pewnego pisać miał, nie mam. Przetoż kazałem go przed was przywieść, a najwięcej przed cię, królu Agrypo! abym, po rozsądzeniu sprawy jego, miał co pisać.

Myśmy głupi dla Chrystusa, aleście wy roztropni w Chrystusie; myśmy słabi, aleście wy mocni; wyście zacni, aleśmy my bezecni.

I pracujemy, robiąc własnemi rękami; gdy nas haóbią, dobrorzeczemy, gdy nas prześladują, znosimy;

 Od Judejczyków dostałem pięć razy po czterdzieści uderzeń bez jednego. 

 W podróżach często, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od bandytów, w niebezpieczeństwach od rodaków, w niebezpieczeństwach od narodów, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach między fałszywymi braćmi.  

I wołali głosem wielkim, mówiąc: Dokądże, Panie święty i prawdziwy! nie sądzisz i nie mścisz się krwi naszej nad tymi, którzy mieszkają na ziemi?