Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.

 W Twoich postanowieniach jest światło chwały. Tobie Boże ufam, nie będę się bał, co mógłby mi uczynić człowiek?

 Bez przerwy słowa moje przekręcają i przeciwko mnie są wszystkie myśli ich, by mi zaszkodzić.

Zachowaj mię, Panie! od rąk bezbożnika; od męża okrutnego strzeż mię, którzy myślili podwrócić nogi moje.

Którzy winują człowieka dla słowa, a na tego, który ich strofuje, w bramie sidła stawiają, i bez przyczyny do upadku przywodzą sprawiedliwego.

I rzekli: Pójdźcie a wymyślmy co przeciwko Jeremijaszowi; bo nie zginie zakon od kapłana, ani rada od mądrego, ani słowo od proroka; pójdźcież, a ubijmy go językiem, a nie dbajmy na żadne słowa jego.

Wówczas faryzeusze zaczęli naradzać się, jak Go przyłapać na słowie.

Podesłali Mu swoich uczniów razem ze zwolennikami Heroda, by mówili: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i drogi Bożej prawidłowo nauczasz, nikogo się nie boisz i nie masz względu na osobę.

Czyhając naó i szukając, aby co uchwycili z ust jego, żeby go oskarżyli.

A tak podstrzegając go, posłali szpiegi, którzy zmyślali, jakoby byli sprawiedliwymi, aby go podchwycili w mowie jego, a potem aby go podali zwierzchności i w moc starościną.

Godzili się nam dać czynsz cesarzowi, czyli nie?

Ukażcie mi grosz; czyj ma obraz i napis? A odpowiadając rzekli: Cesarza.

I nie mogli go podchwycić w mowie jego przed ludem, a zadziwiwszy się odpowiedzi jego, umilknęli.

Faryzeusze natomiast, gdy tylko wyszli, rozpoczęli z ludźmi Heroda naradę w Jego sprawie, jak by Go się pozbyć?

Wówczas ich ostrzegł: Uważajcie i strzeżcie się zakwasu faryzeuszów i zakwasu Heroda.

Jeszu powiedział im: Uważajcie i strzeżcie się zakwasu faryzeuszów i saduceuszów!