Wesel się bardzo, córko Syoóska! wykrzykaj, córko Jeruzalemska! Oto król twój przyjdzie tobie sprawiedliwy i zbawiciel ubogi i siedzący na ośle, to jest, na oślęciu, źrebiątku oślicy.

Było to spełnieniem proroczej zapowiedzi: 

Przekażcie córce Syjonu: Oto twój Władca przybywa do ciebie, jest łagodny, zasiada na oślicy i na oślęciu, synu jucznej oślicy.

I przywiedli je do Jeszu, a włożywszy szaty swoje na ono oślę, wsadzili Jeszu na nie.

Pospieszyli się tedy, a wziąwszy każdy szatę swą, kładli je podeó na najwyższym stopniu, i zatrąbiwszy w trąbę, mówili: Króluje Jehu!

Przyprowadzili oślicę oraz osiołka, włożyli na nie płaszcze, a On usiadł na nich.

Mnóstwo ludzi ścieliło drogę swoimi płaszczami, inni z kolei obcinali gałązki z drzew i rozkładali na drodze.

A gdy on jechał, słali szaty swoje na drodze.

Nazajutrz wielki lud, który był przyszedł na święto, usłyszawszy, iż Jeszu idzie do Jeruzalemu,

A dostawszy Jeszu oślęcia, wsiadł na nie, jako jest napisane:

Ale tego z przodku nie zrozumieli uczniowie jego, ale gdy był Jeszu uwielbiony, tedy wspomnieli, iż to było o nim napisane, a że mu to uczynili.