Udając się do Jeruszalem Jeszu, wziął po drodze dwunastu uczniów na osobność i powiedział im:

 i wydadzą Go też narodom, na pośmiewisko, ubiczowanie i ukrzyżowanie; a trzeciego dnia zostanie wzbudzony z martwych.

A wziąwszy z sobą onych dwunastu, rzekł im: Oto wstępujemy do Jeruzalemu, a wypełni się wszystko, co napisano przez proroki o Synu człowieczym.

A ubiczowawszy zabiją go; ale dnia trzeciego zmartwychwstanie.

Słuchajże tedy teraz, Jesue, kapłanie najwyższy! ty i towarzysze twoi, którzy siedzą przed tobą: Aczkolwiek ci mężowie są dziwem, wszakże oto Ja przywiodę sługę mego Latorośl.

I stało się, gdy się wypełniły dni, aby był wzięty w górę, że się on na to udał, aby szedł do Jeruzalemu.

Rzekli mu uczniowie: Mistrzu! teraz szukali Żydowie, jakoby cię ukamionowali, a zasię tam idziesz?

Rzekł zatem Tomasz, którego zwano Dydymus, spółuczniom: Pójdźmy i my, abyśmy z nim pomarli.

Bez przykładów nie mówił do nich, ale uczniom swoim wszystko na osobności wyjaśniał.

Wówczas Jeszu, rzekł: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i inteligentnymi, a objawiłeś je niemowlętom.

Odpowiedział: Wam dane jest znać tajemnice władztwa niebios, ale im nie jest dane.

Tedy obróciwszy się do uczniów, rzekł im z osobna: Błogosławione oczy, które widzą, co wy widzicie.