Po odprawieniu ich udał się na górę, aby się modlić.

Wówczas widział ich, jak się męczyli przy wiosłowaniu, ponieważ wiatr był im przeciwny. Około czwartej straży nocnej, przyszedł do nich, idąc po morzu, i chciał ich wyminąć.

Słuchaj pilnie głosu wołania mego; królu mój, i Boże mój! boć się modlę tobie.

Przeciwili mi się za miłość moję, chociażem się za nich modlił.

A gdy był dzieó, wyszedłszy, szedł na miejsce puste. A lud go szukał, i przyszli aż do niego, i zatrzymywali go, aby nie odchodził od nich.

I stało się w oneż dni, odszedł na górę, aby się modlił; i był tam przez noc na modlitwie Bożej.

I wyszedłszy szedł według zwyczaju na górę Oliwną, a szli za nim i uczniowie jego.

A sam oddalił się od nich, jakoby na ciśnienie kamieniem, a klęknąwszy na kolana, modlił się,

I ukazał mu się Anioł z nieba, posilający go.

A wstawszy od modlitwy, przyszedł do uczniów, i znalazł je śpiące od smutku.

Rzekł im Jeszu: Mójci jest pokarm, abym czynił wolę tego, który mię posłał, a dokonał sprawy jego.

Tedy Jeszu poznawszy, iż mieli przyjść i porwać go, aby go uczynili królem, uszedł zasię sam tylko na górę.

W każdej modlitwie i w prośbie modląc się na każdy czas w duchu, i około tego czując ze wszelką ustawicznością i z prośbą za wszystkich świętych,

Tego tedy bądźcie o sobie rozumienia, które było i w Chrystusie Jeszu.

Który za dni ciała swego modlitwy i uniżone prośby do tego, który go mógł zachować od śmierci, z wołaniem wielkiem i ze łzami ofiarował, i wysłuchany jest dla uczciwości.