Wówczas terapeutował wielu dotkniętych różnymi dolegliwościami i wyrzucił wiele demonów, lecz nie pozwalał demonom mówić, ponieważ wiedziały, kim On jest.

Gdy wyszedł z łodzi, zaraz, z grobowców, wybiegł Mu naprzeciw człowiek z tchnieniem nieczystym.

Pewna kobieta miała córkę opętaną przez nieczyste tchnienie, gdy usłyszała o Nim, natychmiast przyszła i upadła Mu do stóp.

Jeszu zaś, gdy zobaczył, że zbiega się tłum, skarcił tchnienie nieczyste, mówiąc mu: Nieme i głuche tchnienie! Ja ci rozkazuję: Wyjdź z niego i nigdy już do niego nie wracaj. 

Gdy tchnienie nieczyste wyjdzie z człowieka, przemierza miejsca bezwodne w poszukiwaniu odpoczynku, jednak go nie znajduje.

A w bóżnicy był człowiek, który miał ducha dyjabła nieczystego, i zawołał głosem wielkim,

I zgromił go Jeszu, mówiąc: Umilknij, a wynijdź z niego. Tedy dyjabeł porzuciwszy go w pośrodek, wyszedł z niego, nic mu nie zaszkodziwszy.

I rozeszła się o nim wieść na wszystkie miejsca okolicznej krainy.