Niewidomi odzyskują wzrok i unieruchomieni chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia i głusi słyszą, umarli są wskrzeszani, a ubogim głoszona jest dobra nowina,

Wówczas  przyprowadzono człowieka, który z powodu demona był ślepy i głuchoniemy. Uzdrowił go tak, że głuchoniemy mówi i widzi.

Dwaj niewidomi, którzy siedzieli przy drodze, gdy usłyszeli, że przechodzi Jeszu, krzyczeli: Zmiłuj się nad nami, Panie, Synu Dawida!

Dotarli do Betsaidy, a tam przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, aby się go dotknął.

Chwycił niewidomego za rękę, wyprowadził poza wioskę, plunął w jego oczy, włożył na niego ręce i zapytał: Czy widzisz coś?

Wówczas przybyli do Jerycha, ale gdy je opuszczał razem z uczniami i sporym tłumem ludzi, Bartymeusz, syn Tymeusza, który był niewidomym żebrakiem, siedział przy drodze.

A onejże godziny wiele ich uzdrowił od chorób, od niemocy, i od duchów złych, i wiele ślepych wzrokiem darował.

A mimo idąc, ujrzał człowieka ślepego od narodzenia.

 Jeszu odpowiedział: "Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale stało się tak, aby na nim ujawniły się sprawy Boże.

 Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata".

I rzekł mu: Idź, umyj się w sadzawce Syloe, co się wykłada posłany. Poszedł tedy i umył się, i przyszedł widząc.

Drudzy mówili: Iż ten jest; a drudzy, iż jest jemu podobny. Lecz on mówił, żem ja jest.

A on odpowiedział i rzekł: Człowiek, którego zowią Jeszu, uczynił błoto i pomazał oczy moje, a rzekł mi: Idź do sadzawki Syloe, a umyj się; a tak odszedłszy i umywszy się, przejrzałem.

Tłumy były pod wielkim wrażeniem i ludzie mówili: Czy On nie jest potomkiem Dawida?

Wówczas Kananejka z tamtych okolic przyszła i wołała: Zmiłuj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest w złym stanie z powodu opętania.

Dwaj niewidomi, którzy siedzieli przy drodze, gdy usłyszeli, że przechodzi Jeszu, krzyczeli: Zmiłuj się nad nami, Panie, Synu Dawida!

Ludzie zaczęli ich uciszać; lecz oni jeszcze głośniej wołali: Zmiłuj się nad nami, Panie, Synu Dawida!

Tłumy, które szły przed nim i za Nim, wołały: Hosanna [zbaw nas] Syny Dawida! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imieniu Pana. Hosanna [zbaw nas] na wysokościach!

Przedniejsi kapłani i znawcy Pism, widząc niesamowite czyny, oraz dzieci, które wołały w świątyni: "Zbaw nas [Hosanna] Syny Dawida", oburzyli się.

Gdy zebrali się faryzeusze, Jeszu im zadał pytanie:

Mówi im: Jak to więc jest możliwe, że Dawid pod wpływem Tchnienia nazywa go swoim Panem, gdy mówi:

Skoro Dawid nazywa Go Panem, jak więc może być jego synem?

Usłyszał, że jest tutaj Jeszu z Nazaretu, zaczął więc wołać: Jeszu, Synu Dawida! Zmiłuj się nade mną.

Wielu go upominało, żeby nie robił hałasu, ale On tym bardziej krzyczał: Synu Dawida! Zlituj się nade mną!

Błogosławiona nadchodząca władza naszego ojca Dawida! Zbaw nas na wysokościach!

Nauczając w świątyni, Jeszu powiedział: Jak znawcy Pism mogą twierdzić, że Pomazaniec jest synem Dawida?

Skoro sam Dawid nazywa go Panem, to jak może być jego synem? Tłum z przyjemnością Go słuchał.

I zawołał, mówiąc: Jeszu, Synu Dawidowy! zmiłuj się nade mną.

Lecz ci, co szli wprzód, gromili go, aby milczał. Ale on tem więcej wołał: Synu Dawidowy! zmiłuj się nade mną.

I rzekł do nich: Jakoż powiadają, że Chrystus jest synem Dawidowym?

Azaż nie mówi Pismo, iż z nasienia Dawidowego i z Betlehemu miasteczka, gdzie był Dawid, przyjdzie Chrystus?

O Synu swoim, który się narodził z nasienia Dawidowego według ciała;

Których są ojcowie i z których poszedł Chrystus ile według ciała, który jest nad wszystkimi Bóg błogosławiony na wieki. Amen.

i błagał: Panie, zmiłuj się nad moim synem, bo bardzo cierpi. Nie panuje nad sobą [lunatyk] i często wchodzi w ogień lub wpada do wody.

Często rzucał go w ogień i wodę, żeby go zgubić, jeśli możesz pomóc, to zlituj się nad nami.

A ci podniósłszy głos swój, rzekli: Jeszu, Nauczycielu! zmiłuj się nad nami.