Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?

Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.

Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzieó; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.

Ocuć się, ocuć się, oblecz się w siłę, o ramię Paóskie! Ocuć się jako za dni dawnych, i za rodzajów przeszłych! Izaliś nie ty jest, któreś zgładziło Egipt, i zraniło smoka?

Izaliś nie ty jest, któreś wysuszyło morze, wody przepaści wielkiej? któreś obróciło głębokości morskie w drogę, aby przeszli wybawieni?

On na rufie [tył łodzi] spał na podgłówku. Budzą Go więc i mówią: Nauczycielu, nie martwi Cię to, że giniemy?

Gdy Go obudzono, skarcił wiatr i rozkazał do jeziora: Zamilcz! Zaknebluj się! I ustał wiatr i nastała wielka cisza.

A przystąpiwszy, obudzili go, mówiąc: Mistrzu, mistrzu! giniemy. A on ocknąwszy się, zgromił wiatr i wały wodne, i uśmierzyły się, i stało się uciszenie.

I sprawowali ofiary Panu dnia onego z łupów, które byli przygnali, wołów siedm set, a owiec siedm tysięcy.

Tedy przyszło do niego pisanie od Elijasza proroka w ten sposób: Tak mówi Pan, Bóg Dawida, ojca twego: Przeto, iżeś nie chodził drogami Jozafata, ojca twego, i drogami Azy, króla Judzkiego;

Tedy przystąpił do niego sternik, i rzekł mu: Cóż czynisz ty, ospalcze? wstaó, wołaj do Boga swego, owa snać wspomni Bóg na nas, abyśmy nie zginęli.