I rzekł do drugiego: Pójdź za mną! Ale on rzekł: Panie! dopuść mi pierwej odejść i pogrześć ojca mego.

Rzekł też i drugi: Pójdę za tobą, Panie! ale mi pierwej dopuść pożegnać się z tymi, którzy są w domu moim.

Każdy, kto opuścił domy lub braci, lub siostry, lub ojca, lub matkę, {lub żonę}, lub dzieci, lub pole ze względu na moje imię, posiądzie sto razy więcej i odziedziczy życie eonowe.

A jeźliby kapłan człowieka kupił za pieniądze swoje, ten jeść będzie z rzeczy tych; także zrodzony w domu jego, ci będą jadać z pokarmów jego.

Lecz córka kapłaóska, która by szła za męża obcego, ta z ofiar podnoszenia rzeczy świętych jeść nie będzie.

Po wszystkie dni, których się odłączy Panu, do umarłego nie wnijdzie.

Nad ojcem swym, i nad matką swą, nad bratem swym, i nad siostrą swą, nie splugawi się, gdyby zmarli; albowiem poświęcenie Boga swego ma na głowie swojej.

Który opuściwszy woły bierzał za Elijaszem, i rzekł: Niech pocałuję proszę ojca mego, i matkę moję, a pójdę za tobą; któremu rzekł: Idź, a wróć się zasię, ponieważ widzisz, com ci uczynił.

A tak wróciwszy się do niego wziął parę wołów, i zabił je, a przy drwach z pługa nawarzył mięsa z nich, i dał ludowi, i jedli. A wstawszy szedł za Elijaszem, i służył mu.

Tak powiada Pan zastępów, mówiąc: Ten lud mówi: Jeszcze nie przyszedł czas, czas budowania domu Paóskiego.

 Teraz już nie poznajemy cieleśnie. Nawet jeśli wcześniej znaliśmy Pomazańca cieleśnie, to teraz Go takim nie znamy.