I obchodził Jeszu wszystkie miasta i wioski, nauczał w ich synagogach, głosił dobrą nowinę o władzy i uzdrawiał wszelką dolegliwość oraz wszelkie osłabienie.

Dziwił się z powodu braku wiary u nich, więc obchodził okoliczne miejscowości, nauczając w nich.

A potem chodził Jeszu po Galilei; bo się nie chciał bawić w ziemi Judzkiej, przeto że Żydowie szukali, aby go zabili.

Jako Jeszu z Nazaretu pomazał Bóg Duchem Świętym i mocą, który chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkie opanowane od dyjabła; albowiem Bóg był z nim.

I odszedłszy stamtąd, przybył do ich synagogi.

Przyszedłszy do swojego miasta rodzinnego, nauczał ich w zgromadzeniu [synagodze], tak że zdumiewali się i mówili: Skąd On ma taką mądrość i moc?

Mówili w sercu swojem: Zburzmy je pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi.

Przybyli do Kafarnaum i od razu zaczął w dni odpoczynku [szabaty] nauczać w zgromadzeniu [synagodze].

Chodził więc i głosił w ich zgromadzeniach [synagogach] po całej Galilei, i wyrzucał demony.

W dniu odpocznienia [szabat] zaczął nauczać w zgromadzeniu [synagodze]. Wielu przysłuchujących się było zdziwionych i zastanawiali się: Skąd On to ma? I co to za mądrość, która jest Mu dana? I ta moc, która przez ręce Jego czyni niesamowite rzeczy?

A on nauczał w bóżnicach ich, i był sławiony od wszystkich.

I przyszedł do Nazaretu, gdzie był wychowany, i wszedł według zwyczaju swego w dzieó sabatu do bóżnicy, i wstał, aby czytał.

I kazał w bóżnicach Galilejskich.

I nauczał w jednej bóżnicy w sabat.

I zaraz kazał w bóżnicach Chrystusa, że on jest Synem Bożym.

I odpowiedział Ananijasz: Panie! słyszałem od wielu o tym mężu, jako wiele złego czynił świętym twoim w Jeruzalemie.

 I tutaj ma władzę od naczelnych kapłanów uwięzić wszystkich wzywających imię Twoje.

Albowiem ja mu ukażę, jako wiele musi cierpieć dla imienia mego.

I zarazem spadły z oczów jego jako łuski i wnet przejrzał, a wstawszy ochrzczony jest.

I zaraz kazał w bóżnicach Chrystusa, że on jest Synem Bożym.

A Saul tem więcej zmacniał się i zawstydzał Żydy, którzy mieszkali w Damaszku, dowodząc, iż ten jest Chrystus.

Ale się dowiedział Saul o zasadzce ich. Strzegli też bram we dnie i w nocy, aby go zabili.

A gdy przyszedł Saul do Jeruzalemu, kusił się przyłączyć do uczniów; ale się go wszyscy bali, nie wierząc, aby był uczniem.

I mieszkał z nimi w Jeruzalemie.

O czem dowiedziawszy się bracia, odprowadzili go do Cezaryi i odesłali go do Tarsu.

I stało się, gdy Piotr obchodził wszystkie, przyszedł też do świętych, którzy mieszkali w Liddzie.

I rzekł mu Piotr: Eneaszu! uzdrawia cię Jeszu Chrystus; wstaóże, a pościel sobie. I zarazem wstał.

A była w Joppie niektóra uczennica, imieniem Tabita, która wyłożywszy, zowie się Dorka; ta była pełna dobrych uczynków i jałmużny, które czyniła.

A iż Lidda była blisko Joppy, uczniowie usłyszawszy, że tam jest Piotr, posłali do niego dwóch mężów, prosząc go, aby się nie lenił przyjść do nich.

A Piotr wygnawszy precz wszystkie, klęknął na kolana i modlił się, a obróciwszy się do onego ciała, rzekł: Tabito, wstaó! a ona otworzyła oczy swoje i ujrzawszy Piotra, usiadła.

I rozsławiło się to po wszystkiej Joppie, i wiele ich uwierzyło w Pana.

Tedy miewał rozmowę w bóżnicy na każdy sabat i pozyskiwał i Żydy, i Greki.

Do każdego, kto słucha nauki o władzy i nie rozumie, przychodzi zły i kradnie to, co jest zasiane w jego sercu — to jest ziarno zasiane przy drodze.

A ta dobra nowina o zmianie władzy będzie głoszona po całej zamieszkałej ziemi na świadectwo wszystkim narodom i wtedy nadejdzie koniec.

Gdy Jan został uwięziony, wrócił Jeszu do Galilei i zaczął głosić dobrą nowinę {o władzy} od Boga

I podano mu księgi Izajasza proroka; a otworzywszy księgi, znalazł miejsce, gdzie było napisano:

Duch Paóski nade mną; przeto mię pomazał, abym opowiadał Ewangieliję ubogim; posłał mię, abym uzdrawiał skruszone na sercu, abym zwiastował pojmanym wyzwolenie, i ślepym przejrzenie, i abym wypuścił uciśnione na wolność;

I stało się potem, że on chodził po miastach i po miasteczkach każąc i opowiadając królestwo Boże, a oni dwunastu byli z nim,

I stało się z onych dni dnia jednego, gdy uczył lud w kościele i kazał Ewangeliję, że nadeszli przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie z starszymi,

 Jak zaś (mieliby) głosić, jeśli nie (zostaliby) posłani? Tak (jest) napisane: Jak piękne nogi, głoszących dobrą nowinę dobrze.

A gdy nastał wieczór, przyprowadzili do Niego wielu opętanych. I wygonił tchnienia słowem oraz uzdrowił wszystkich, którzy się źle mieli.

W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Izajasza: On wziął nasze słabości i poniósł ciężar naszych dolegliwości.

Idąc, głoście: Blisko jest władza niebios.

Słabych terapeutujcie, martwych wzbudzajcie, trędowatych oczyszczajcie, demony wyrzucajcie! Bezpłatnie otrzymaliście, bezpłatnie dawajcie!

Niewidomi odzyskują wzrok i unieruchomieni chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia i głusi słyszą, umarli są wskrzeszani, a ubogim głoszona jest dobra nowina,

I przyszedł do Niego wielki tłum, który miał ze sobą kulawych, niewidomych, ułomnych, głuchoniemych i wielu innych. Kładli ich u stóp Jego, a On ich terapeutował.

Tak więc tłum był zdumiony, widząc, że głuchoniemi mówią, kalecy odzyskują zdrowie i kulawi chodzą, a niewidomi widzą, więc wielbili Boga Iszraela.

Który odpuszcza wszystkie nieprawości twoje; który uzdrawia wszystkie choroby twoje;

Z nastaniem wieczoru, gdy zaszło słońce, zaczęli przynosić do Niego wszystkich niedomagających i opętanych.

Wówczas terapeutował wielu dotkniętych różnymi dolegliwościami i wyrzucił wiele demonów, lecz nie pozwalał demonom mówić, ponieważ wiedziały, kim On jest.

Wielu bowiem terapetował, tak że ci wszyscy, którzy mieli jakieś dolegliwości, nacierali na Niego, bo chcieli Go dotknąć.

A gdy słoóce zachodziło, wszyscy, którzy mieli chorujące na rozmaite niemocy, przywodzili je do niego, a on na każdego z nich ręce włożywszy, uzdrawiał je.

Ku temu wychodzili i dyjabli z wielu ich, wołając i mówiąc: Tyś jest on Chrystus, Syn Boży; ale on zgromiwszy je, nie dopuszczał im mówić; bo wiedzieli, iż on jest Chrystus.

I stało się dnia niektórego, że on nauczał, a siedzieli też tam i Faryzeuszowie i nauczyciele Zakonu, którzy się byli zeszli ze wszystkich miasteczek Galilejskich i Judzkich, i z Jeruzalemu; a moc Paóska przytomna była uzdrawianiu ich.

A zstąpiwszy z nimi stanął na miejscu pola równego, i gormada uczniów jego, i wielkie mnóstwo ludu ze wszystkiej Judzkiej ziemi, i z Jeruzalemu, i z kraju pomorskiego, leżącego przy Tyrze i Sydonie, którzy byli przyszli, aby go słuchali, i byli uzdrowieni od chorób swoich;

A odpowiadając Jeszu, rzekł im: Szedłszy oznajmijcie Janowi, coście widzieli i słyszeli, iż ślepi widzą, chromi chodzą, trędowaci biorą oczyszczenie, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, a ubogim opowiadana bywa Ewangielija.

 Lecz tłumy dowiedziały się o tym i poszły za Nim. On je przyjął i mówił im o królestwie Bożym, a tych, którzy terapii potrzebowali, uzdrawiał.

 Uzdrawiajcie słabych, którzy tam są, i mówcie im: Zbliżyło się do was władztwo Boga.

Tak że i na ulice wynosili chorych i kładli je na pościelach i łóżkach, aby przynajmniej cieó Piotra przychodzącego zacienił niektórych z nich.

Schodziło się też i mnóstwo z okolicznych miast do Jeruzalemu, przynosząc chorych i nagabanych od duchów nieczystych; a ci wszyscy byli uzdrowieni.