Mówili: Tylko nie w święto, żeby nie powstał rozruch między ludem.

Na każde święto uwalniał im jednego więźnia, tego, o którego prosili.

Kiedy tłum i zaczął prosić o to, aby uczynił im to, co zawsze.

Przetoż skarawszy wypuszczę go.

A musiał im Piłat wypuszczać jednego na święto.

Rzekł mu Piłat: Cóż jest prawda? A to rzekłszy, wyszedł zasię do Żydów i rzekł im: Ja w nim żadnej winy nie znajduję.

A też u was jest ten zwyczaj, abym wam jednego wypuścił na wielkanoc; chcecież tedy, abym wam wypuścił tego króla Żydowskiego?

A po wyjściu dwóch lat miał po sobie Feliks namiestnika, Porcyjusa Festa; a chcąc sobie Feliks łaskę zjednać u Żydów, zostawił Pawła w więzieniu.

Ale Festus chcąc sobie zjednać łaskę u Żydów, odpowiedziawszy Pawłowi, rzekł: Chceszże iść do Jeruzalemu, a tam o te rzeczy sądzony być przede mną?