Naczelni kapłani i faryzeusze zorientowali się, że mówi o nich.

Usiłowali więc Go uwięzić, ale bali się tłumu, ponieważ powszechnie uważano, że jest prorokiem.

 Dlaczego zmawiają się narody, a ludy snują plany próżne?

 Królowie i władcy ziemi zorganizowali się przeciw Bogu i Jego Pomazańcowi.

 Bez przerwy słowa moje przekręcają i przeciwko mnie są wszystkie myśli ich, by mi zaszkodzić.

Którzy zaostrzyli język swój jako miecz, nałożyli strzałę swoję, słowo jadowite,

Stwierdzają się w złem; zmawiają się, jakoby zakryć sidłą, i mówią: Któż je obaczy?

Izali z tobą towarzyszy stolica nieprawości tych, którzy stanowią krzywdę miasto prawa?

Którzy się zbierają przeciwko duszy sprawiedliwego, a krew niewinną potępiają?

Gdym był jako baranek i wół, którego wiodą na rzeź; bom nie wiedział, aby przeciwko mnie rady zmyślali mówiąc: Popsujemy drzewo z owocem jego, a wykorzeómy go z ziemi żyjących, aby imię jego nie było więcej wspomniane.

I rzekli: Pójdźcie a wymyślmy co przeciwko Jeremijaszowi; bo nie zginie zakon od kapłana, ani rada od mądrego, ani słowo od proroka; pójdźcież, a ubijmy go językiem, a nie dbajmy na żadne słowa jego.

Izali się ma oddawać złem za dobre, że ukopali dół duszy mojej? Wspomnij, żem stawał przed obliczem twojem, abym za nimi mówił ku ich dobremu, i odwrócił zapalczywość twoję od nich.

Tedy się zebrali przedniejsi kapłani i Faryzeuszowie w radę, i mówili: Cóż uczynimy? Albowiem ten człowiek wiele cudów czyni.

A jeden z nich, Kaifasz, będąc najwyższym kapłanem onego roku, rzekł im: Wy nic nie wiecie,

A tegoć nie mówił sam od siebie, ale będąc najwyższym kapłanem roku onego, prorokował, iż Jeszu miał umrzeć za on naród;

Od onego tedy dnia radzili się społem, aby go zabili.

Który przez Tchnienie Święte ustami naszego ojca, a Swojego chłopca służebnego Dawida, powiedziałeś: 'Dlaczego parsknęły gniewem narody i ludy knuły próżne myśli?'

Albowiem się zebrali prawdziwie przeciwko świętemu Synowi twemu Jeszu, któregoś pomazał, Herod i Poncki Piłat z pogany i z ludem Izraelskim.

Piotr zaś szedł za Nim z daleka aż na dziedziniec pałacu arcykapłana. Tam wszedł do środka i usiadł z podwładnymi, aby zobaczyć, jak to się zakończy.

Ale jeźli mię nie usłuchacie, abyście święcili dzieó sabatu, a nie nosili brzemion, wchodząc bramami Jeruzalemskiemi w dzieó sabatu, tedy rozniecę ogieó w bramach jego, który pożre pałace Jeruzalemskie, a nie będzie ugaszony.

Piotr w pewnej odległości szedł za nimi aż na dziedziniec arcykapłana. Usiadł tam ze sługami i grzał się przy ogniu.

A jeden z nich, Kaifasz, będąc najwyższym kapłanem onego roku, rzekł im: Wy nic nie wiecie,

I wiedli go naprzód do Annasza; bo był świekier Kaifaszowy, który był najwyższym kapłanem roku onego.

A Kaifasz ten był, który Żydom radził, że pożyteczno jest, aby jeden człowiek umarł za lud.

I odesłał go Annasz związanego do Kaifasza, najwyższego kapłana.

Następnego dnia zgromadzili się ich przywódcy, starszyzna i znawcy Pism z Jeruszalem

oraz Annasz, naczelny kapłan, a także Kajfasz i Jan, i Aleksander, i wszyscy wywodzący się z rodzin naczelnych kapłanów,