Wówczas powie Władca tym po swojej prawicy: Przyjdźcie, błogosławieni mojego Ojca, odziedziczcie władzę przygotowaną dla was od założenia świata.

Nie udawaj się za zacnego przed królem, a na miejscu wielmożnych nie stawaj;

Bo lepiej jest, iż ci rzeką: Postąp sam: a niżeliby cię zniżyć miano przed księciem; co widują oczy twoje.

I ktokolwiek napoiłby jednego z tych małych kubkiem zimnej wody z uwagi na to, że jest uczniem — Amen — zapewniam was, na pewno nie straci swojej zapłaty.

Tedy rzekł Dawid: Jestże jeszcze kto, coby pozostał z domu Saulowego, abym uczynił nad nim miłosierdzie dla Jonatana?

I rzekł do nigo Dawid: Nie bój się: bo zapewne uczynię z tobą miłosierdzie dla Jonatana, ojca twego, i przywrócęć wszystkę rolą Saula, dziada twego. a ty będziesz jadł chleb u stołu mego zawżdy.

Kto ciemięży ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; ale go czci, kto ma litość nad ubogim.

Panu pożycza, kto ma litość nad ubogim, a on mu za dobrodziejstwo jego odda.

Ponieważ kto by was napoił kubkiem wody z uwagi na imię {moje}, ponieważ jesteście Pomazańcowi; amen, zapewniam was, nie straci zapłaty swojej.

Tedy Jeszu ujrzawszy matkę i ucznia, którego miłował, tuż stojącego, rzekł matce swojej: Niewiasto, oto syn twój!

 Następnie rzekł do ucznia: "Oto Matka twoja". I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

A gdy obiad odprawili, rzekł Jeszu Szymonowi Piotrowi: Szymonie Jonaszowy, miłujesz mię więcej niżeli ci? Rzekł mu: Tak jest, Panie! ty wiesz, że cię miłuję. Rzekł mu: Paśże baranki moje.

Rzekł mu po trzecie: Szymonie Jonaszowy! miłujesz mię? I zasmucił się Piotr, że mu po trzecie rzekł: Miłujesz mię? I odpowiedział mu: Panie! ty wszystko wiesz, ty znasz, że cię miłuję. Rzekł mu Jeszu: Paśże owce moje.

Pozdrowienie ręką moją Pawłową.

Jeźliże kto nie miłuje Pana Jeszu Chrystusa, niech będzie przeklęstwem, które zowią Maran ata.

 Ponieważ nie głosimy siebie, ale Pomazańca Jeszu, jako Pana, a siebie jako sług waszych ze względu na Jeszu. 

 Miłość Pomazańca trzyma nas razem w stwierdzeniu, że skoro Jeden umarł w zastępstwie za wszystkich, więc wszyscy umarli.

 A skoro za wszystkich umarł, to po to, by ci żyjący dzięki niemu, już dłużej nie żyli dla siebie, ale dla Tego, który zamiast nich umarł i został wzbudzony.

 Tak jak we wszystkim obfitujecie — w wierze i Słowie, i poznaniu, i we wszelkim zapale oraz w miłości, która się w was z naszej wzięła — obfitujcie też w tej dobroci. 

 Znacie łaskę Pana naszego, Jeszu Pomazańca, że z uwagi na was stał się biednym, będąc bogatym, abyście wy Jego biedą wzbogacili się. 

Bo w Chrystusie Jeszu ani obrzezka nic nie waży, ani nieobrzezka, ale wiara przez miłość skuteczna;

 Wy bracia jesteście powołani do wolności, ale nie do wolności dla pragnień ciała, przeciwnie w miłości służcie sobie nawzajem.

 Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,  łagodność, opanowanie.

 O miłości braterskiej nie ma potrzeby wam pisać ponieważ jesteście pouczeni przez Boga, by wzajemnie się miłować.

Albowiem też to czynicie przeciwko wszystkim braciom, którzy są we wszystkiej Macedonii; ale was napominamy, bracia! iżbyście tem więcej obfitowali,

Oczyszczając dusze wasze w posłuszeństwie prawdzie, do nieobłudnej miłości braterskiej z czystego serca jedni drugich miłujcie żarliwie.

 My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, ponieważ miłujemy braci a ci, którzy nie miłują, pozostają w ciemności.

 Po tym rozpoznaliśmy miłość, że On poświęcił dla nas swoją duszę; i my powinniśmy poświęcać duszę za braci.

 Dzieci, miłujmy nie słowem ani językiem, lecz działaniem i prawdą.

 Umiłowani, miłujmy się nawzajem, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto miłuje, jest zrodzony z Boga i zna Boga.

 Miłość Boga ujawniła się, gdy Syna Swojego jedynego posłał na świat, żebyśmy żyli przez Niego.

 Umiłowani, jeśli tak Bóg nas umiłował to, też my powinniśmy wzajemnie się miłować.

 Każdy wierzący, że Jeszu jest Pomazańcem, z Boga jest zrodzony, a każdy miłujący tego, który zrodził, miłuje też tego, który jest z niego zrodzony.

 Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boga, że kochamy Boga i spełniamy Jego polecenia.

Wskazał ręką na swoich uczniów i powiedział: Oto moja matka i moi bracia!

Kto będzie czynił wolę Ojca mojego, który jest w niebiosach, ten jest moim bratem i siostrą, i matką.

A kto przyjmie jedno takie dziecko w imieniu moim, Mnie przyjmuje.

Kto zgorszy jednego z tych małych, wierzących we Mnie, to lepiej dla niego, żeby mu do szyi przywiązano ośli kamień młyński i zatopiono w głębi morza.

Uważajcie, żebyście nie wzgardzili żadnym z tych małych, gdyż mówię wam, że ich Posłowie w niebiosach przez cały czas patrzą w twarz mojego Ojca, który jest w niebiosach.

Wówczas Jeszu mówi im: Nie bójcie się! Idźcie i poinformujcie moich braci, żeby poszli do Galilei, ponieważ tam Mnie zobaczą.

Powiódł wzrokiem po tych, którzy wokół Niego siedzieli, i powiedział: Oto moja matka i moi bracia.

Ponieważ kto czyni wolę Boga, ten jest bratem moim, i siostrą moją, i matką moją.

Rzekł jej Jeszu: Nie dotykaj się mnie, bom jeszcze nie wstąpił do Ojca mego; ale idź do braci moich, a powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, i do Boga mego i Boga waszego.

Bo ten, który poświęca i ci, którzy bywają poświęceni, z jednego są wszyscy, dla której przyczyny nie wstydzi się ich braćmi nazywać,

I zasię: Ja w nim ufać będę; a zasię: Oto ja i dzieci, które mi dał Bóg.

A iżby wyswobodził tych, którzy dla bojaźni śmierci po wszystek czas żywota podlegli byli niewoli.

 Bóg nie jest niesprawiedliwy, dlatego nie zapomni o pracy waszej ani o wysiłkach w przejawianiu miłości, którą okazaliście w imieniu Jego, wspierając świętych i służąc im.

A padłszy na ziemię, usłyszał głos do siebie mówiący: Saulu! Saulu! przeczże mię prześladujesz?

Tedy rzekł: Ktoś jest, Panie? A Pan rzekł: Jam jest Jeszu, którego ty prześladujesz; trudno tobie przeciw ościeniowi wierzgać.

 Przecież jesteśmy członkami Jego ciała.