Odpowiedzieli: Nie wiemy. Powiedział im: To i Ja wam nie powiem, w jakim autorytecie władzy to robię.

Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.

Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.

Przeczże, gdy przychodzę, niemasz nikogo? a gdy wołam, nikt się nie ozywa? Izali tak jest ukrócona ręka moja, aby nie mogła odkupić? Izali niemasz we mnie mocy ku wybawieniu? Oto fukiem moim osuszam morze, obracam rzeki w pustynie, tak iż zaśmier dną ryby ich dla niedostatku wody, i zdychają od pragnienia.

Panujący Pan dał mi język umiejętny, abym umiał czasu przygodnego mówić słowo upracowanemu. Budzi mię na każdy zaranek, pobudza uszy moje, abym słuchał tak jako uczący się pilnie.

Ciała mego nadstawiam bijącym, a policzków moich tym, którzy mię targają; twarzy mojej nie zakrywam od obelżenia i plwania.

Bliskoć jest ten, który mię usprawiedliwia. Któż się sprzeczać będzie ze mną? Staómy społem; kto ma prawo ze mną, niech przystąpi ku mnie.

A gdy on to mówił, zawstydzili się wszyscy przeciwnicy jego: ale wszystek lud radował się ze wszystkich onych chwalebnych spraw, które się działy od niego.

I nie mogli mu na to odpowiedzieć.

A gdy się go nie przestawali pytać, podniósł się, rzekł do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech na nią pierwszy kamieniem rzuci.

A gdy oni usłyszeli, będąc od sumienia przekonani, jeden za drugim wychodzili, począwszy od starszych aż do ostatecznych, iż tylko sam Jeszu został, a ona niewiasta w pośrodku stojąca.

Widząc też człowieka stojącego z nimi, który został uzdrowiony, nie wiedzieli, co powiedzieć.

A Jeszu, widząc, że mądrze odpowiedział, odpowiedział mu: Niedaleko jesteś od władzy Boga. Nikt więcej nie miał odwagi Go wypytywać.

I nie śmieli go więcej o nic pytać.