I oto rozległ się głos z niebios: "Ten jest moim umiłowanym Synem, w którym znalazłem upodobanie".

Jeszcze miał jednego, ukochanego syna. Posłał go do nich na końcu, rozumując, że: Mojego syna uszanują.

A tak rzekł Pan onej winnicy: Cóż uczynię? poślę syna mego miłego, snać gdy tego ujrzą, zawstydzą się.

 Boga nikt nigdy nie widział, ale Ten Jednorodzony Bóg, który jest blisko Ojca, pomógł nam Go poznać.

A jam widział i świadczył, że ten jest Syn Boży.

 Tak Bóg umiłował świat, że jedynego swojego Syna dał, aby każdy wierzący w Niego, nie zginął, ale miał życie eonowe.

Ojciec miłuje Syna, i wszystko dał w ręce jego.

Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny; ale kto nie wierzy Synowi, nie ogląda żywota, lecz gniew Boży zostaje nad nim.

 Wiele razy i na różne sposoby, Bóg dawniej przemawiał do przodków przez przedmówców.

 Ostatnio przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego uczynił eony.

Cóż dalej czynić było winnicy mojej, czegobym jej nie uczynił? Gdym rzekał, aby wydała grona, czemuż zrodziła płonne wino?

Aza snać, gdy usłyszy dom Judzki o tem wszystkiem złem, które Ja im myślę uczynić, nawróci się każdy od złej drogi swej, abym był miłościw nieprawościom ich i grzechom ich.

Rzekłem: Wżdyć się mnie bać będziesz, przyjmiesz karność, aby nie był wytracony przybytek twój, przez to, czemem cię nawiedzić chciał; ale rano wstawszy psują wszystkie przedsięwzięcia swoje.