Kto zgorszy jednego z tych małych, wierzących we Mnie, to lepiej dla niego, żeby mu do szyi przywiązano ośli kamień młyński i zatopiono w głębi morza.

Tak też nie jest wolą waszego Ojca w niebiosach, żeby zagubił się jeden z tych małych.

Trzciny nadłamanej nie dołamie i knota tlącego się nie dogasi, aż doprowadzi do zwycięskiego sądu.

Przed którego oczyma wzgardzony jest niezbożnik, ale tych, którzy się boją Pana, ma w uczciwości; który, choć przysięże z szkodą swoją, nie odmienia;

Bo któż by lekceważył chwilę skromnego początku, skoro z radością patrzą na pion ołowiany w ręku Zorobabela. Siedem owych [lamp] to oczy Pana, które przypatrują się całej ziemi.

Kto was słucha, mnie słucha: a kto wami gardzi, mną gardzi; a kto mną gardzi, gardzi onym, który mię posłał.

A tego, który jest w wierze słaby, przyjmujcie, nie na sprzeczania około sporów.

Ten, który je, niech lekce nie waży tego, który nie je; a który nie je, niech nie potępia tego, który je; albowiem go Bóg przyjął.

A tak już nie sądźmy jedni drugich; ale raczej to rozsądzajcie, abyście nie kładli obrażenia, ani dawali zgorszenia bratu.

Lecz jeźli dla pokarmu brat twój bywa zasmucony, już nie postępujesz według miłości; nie zatracaj pokarmem twoim tego, za którego Chrystus umarł.

 My, którzy jesteśmy mocni, powinniśmy znosić słabości tych, którzy są słabi, a nie szukać tylko tego, co dla nas przyjemne.

 A przecież pokarm nie przybliży nas do Boga. Ani nie będziemy ubożsi, gdy przestaniemy jeść, ani też jedząc nie wzrośniemy w znaczenie. 

 Jeśli bowiem ktoś zobaczy ciebie, który masz poznanie, ucztującego przy wizerunkach, to czyż jego sumienie, które jest słabe, nie zostanie pobudzone do jedzenia pokarmów poświęconych wizerunkom? 

 W ten sposób grzesząc przeciwko braciom i rażąc ich słabe sumienia, grzeszycie przeciwko samemu Pomazańcowi. 

Stałem się mdłym jako mdły, abym mdłych pozyskał. Wszystkim stałem się wszystko, abym przecię niektórych zbawił.

Azaż domów nie macie do jedzenia i do picia? Albo zborem Bożym gardzicie i zawstydzacie tych, którzy nie mają? Cóż wam rzekę? Pochwalęż was? W tem nie chwalę.

Przetoż niechaj go nikt nie lekceważy; ale odprowadźcie go w pokoju, aby przyszedł do mnie; bo go czekam z braćmi.

 Ja Paweł osobiście upraszam was przez łagodność i łaskawość Pomazańca, z wyglądu wprawdzie pomniejszy jestem między wami, ale będąc nieobecnym, odważę się na śmiałość względem was. 

 Krążą pogłoski, że listy moje budzą respekt, ale kiedy osobiście przybywam, to mizerny jestem, a w słowie jestem łagodny. 

Bo wiecie, żem w słabości ciała wam z przodku Ewangieliję opowiadał.

A pokuszenia mego, które było w ciele mojem, sobie nie lekceważyliście, aniście niem gardzili, aleście mię jako Anioła Bożego przyjęli i jako Chrystusa Jeszu.

Bracia, jeśli zmierza człowiek (do) upadku, wy, którzy jesteście duchowi, korygujcie takiego w duchu łagodności, obserwując samych siebie, abyście i wy nie ulegli pokusie.

 kto to odrzuca, nie człowieka odrzuca, ale Boga, który daje Swoje święte Tchnienie dla was.

Żaden młodością twoją niech nie gardzi; ale bądź przykładem wiernych w mowie, w obcowaniu, w miłości, w duchu, w wierze, w czystości.

 Gdy to postanowił, we śnie ukazał mu się Posłaniec Pana i powiedział: "Josefie, synu Dawida! Nie bój się zamieszkać z Mariam, jako swoją żoną; ponieważ to, co się w niej poczęło, jest z Tchnienia Świętego.

 Po ich odejściu Posłaniec Pana ukazuje się we śnie Józefowi i mówi: "Wstań, weź dziecko oraz Jego matkę i uciekaj do Egiptu i bądź tam, dopóki ci nie powiem, bo Herod będzie szukał dziecka, aby je zgładzić".

 Gdy zmarł Herod, Posłaniec Pana ukazał się we śnie Josefowi w Egipcie i powiedział:

I wyśle On swoich Posłów z trąbą o głosie potężnym, i zgromadzą Jego wybranych z czterech wiatrów, od krańców niebios, aż do ich krańców.

Potem Laban wstawszy bardzo rano, pocałował syny swoje i córki swe, i błogosławił im; a odszedłszy, wrócił się Laban na miejsce swoje.

A Jakób też poszedł w drogę swoję i potkali się z nim Aniołowie Boży.

A on odpowiedział: Nie bój się; bo więcej ich z nami, niż z nimi.

 Modlił się Eljaszu, i rzekł: Panie, otwórz, błagam oczy jego, by widział. I otworzył Pan oczy chłopca, i wówczas zobaczył górę pełną koni, i wozy ogniste wokół Elijaszu.

Ten chudzina wołał, a Pan wysłuchał, i ze wszystkich ucisków jego wybawił go.

Albowiem Aniołom swoim przykazał o tobie, aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich.

O mieczu! ocknij się na pasterza mego, i na męża towarzysza mego, mówi Pan zastępów; uderz pasterza, a owce rozproszone będą; ale zaś obrócę rękę moję ku maluczkim.

I stało się, że umarł on żebrak, i odniesiony był od Aniołów na łono Abrahamowe; umarł też i bogacz, i pogrzebiony jest.

Ale Anioł Paóski w nocy otworzył drzwi u więzienia, a wywiódłszy je rzekł:

A ten się zawsze Bogu modląc, widział jawnie w widzeniu, jakoby o dziewiątej godzinie na dzieó, Anioła Bożego, że wszedł do niego i rzekł mu: Kornelijuszu!

A oto Anioł Paóski przystąpił, a światłość się rozświeciła w gmachu; a trąciwszy w bok Piotra, obudził go, mówiąc: Wstaó rychło! I opadły łaócuchy z rąk jego.

Tedy wyszedłszy Piotr, szedł za nim, a nie wiedział, że się to działo po prawdzie, co się działo przez Anioła; lecz mniemał, że widzenie widział.

Tedy Piotr przyszedłszy do siebie rzekł: Teraz znam prawdziwie, iż posłał Pan Anioła swego i wyrwał mię z ręki Herodowej i ze wszystkiego oczekiwania ludu żydowskiego.

Albowiem stanął przy mnie tej nocy Anioł Boga tego, któregom ja jest i któremu służę;

Czy nie są (oni) wszyscy służącymi Tchnieniami [duchami], do usługiwania posłanymi względem tych, którzy zamierzają odziedziczyć zbawienie?

I mieszkał Absalom w Jeruzalemie dwa lata, a twarzy królewskiej nie widział.

A Micheasz rzekł: Słuchajże tedy słowa Paóskiego: Widziałem Pana siedzącego na stolicy swojej, i wszystko wojsko niebieskie stojące po prawicy jego, i po lewicy jego.

A najbliższymi jego byli Charsena, Setar, Admata, Tarsys, Meres, Marsena, Memuchan, siedm książąt Perskich i Medskich, którzy patrzali na oblicze królewskie, i siadali na pierwszem miejscu w królestwie.)

Ale ja w sprawiedliwości oglądam oblicze twoje; gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności twojej.

W odpowiedzi Poseł wyjaśnił: Ja jestem Gabriel. Stoję przed Bogiem. Posłano mnie, żebym do ciebie przemówił i ogłosić ci te dobre wieści.