Tedy okrył obłok namiot zgromadzenia, a chwała Paóska napełniła przybytek.

Tak, iż nie mógł Mojżesz wnijść do namiotu zgromadzenia; bo był nad nim obłok, a chwała Paóska napełniła była przybytek.

I stało się, gdy wychodzili kapłani z świątnicy, że obłok napełnił dom Paóski.

Tedy rzekł Salomon: Pan powiedział, iż miał mieszkać we mgle.

Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego.

A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych.

A gdy on to mówił, stał się obłok, i zacienił je; i bali się, gdy oni wchodzili w obłok.

Po tych słowach, zobaczyli, jak został uniesiony w górę, a obłok zabrał Go sprzed ich wzroku.

Oto idzie z obłokami i ujrzy go wszelkie oko, i ci, którzy go przebili; i narzekać będą przed nim wszystkie pokolenia ziemi. Tak, Amen.

A gdy się głos trąby im dalej tem bardziej rozlegał, Mojżesz mówił, a Bóg mu odpowiadał głosem.

Tedyście przystąpili, a stanęliście pod górą, a ona góra pałała ogniem aż do samego nieba, a była na niej ciemność, obłok i mgła.

I mówił Pan do was z pośród ognia; głos słów słyszeliście, aleście podobieóstwa żadnego nie widzieli oprócz głosu.

Teć słowa mówił Pan do wszystkiego zgromadzenia waszego na górze z pośrodku ognia, obłoku, i mgły, głosem wielkim, a nic więcej nie przydał, i napisał je na dwóch tablicach kamiennych, które mnie oddał.

Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

Wybawiłem, mówi Bóg, od brzemienia ramię jego, a ręce jego od dźwigania kotłów uwolnione.

Ojciec, który Mnie posłał, On dał o Mnie świadectwo. Nigdy nie słyszeliście ani Jego głosu, ani nie widzieliście Jego oblicza;

Ojcze! uwielbij imię twoje. Przyszedł tedy głos z nieba: Uwielbiłem i jeszcze uwielbię.

Odpowiedział Jeszu i rzekł: Nie dla mnie się ten głos stał, ale dla was.

A gdy jechał, stało się, gdy się przybliżał do Damaszku, że z prędka oświeciła go światłość z nieba.

Tedy rzekł: Ktoś jest, Panie? A Pan rzekł: Jam jest Jeszu, którego ty prześladujesz; trudno tobie przeciw ościeniowi wierzgać.

 I oto rozległ się głos z niebios: "Ten jest moim umiłowanym Synem, w którym znalazłem upodobanie".

Z niebios rozległ się głos: Ty jesteś moim umiłowanym Synem, w Tobie znalazłem upodobanie.

Pojawił się obłok, który rzucił na nich cień, a z obłoku dobiegł głos: Ten jest moim umiłowanym Synem, Jego słuchajcie.

I zstąpił naó Duch Święty w kształcie cielesnym jako gołębica, i stał się głos z nieba, mówiąc: Tyś jest on Syn mój miły; w tobie mi się upodobało.

I stał się głos z obłoku mówiący: Ten jest Syn mój miły, tego słuchajcie.

 Tak Bóg umiłował świat, że jedynego swojego Syna dał, aby każdy wierzący w Niego, nie zginął, ale miał życie eonowe.

Ojciec miłuje Syna, i wszystko dał w ręce jego.

Boć Ojciec miłuje Syna i ukazuje mu wszystko, co sam czyni, i większe mu nad te sprawy pokaże, abyście się wy dziwowali.

Bo Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszystek sąd dał Synowi,

 ku chwale uwielbienia łaski Jego, którą obdarzył nas w Umiłowanym.

 Który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do królestwa Syna swojego umiłowanego,

Albowiem nie baśni jakich misternie wymyślonych naśladując, uczyniliśmy wam znajomą Pana naszego, Jeszu Chrystusa moc i przyjście, ale jako ci, którzyśmy oczami naszemi widzieli wielmożność jego.

Wziął bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy mu był przyniesiony głos taki od wielmożnej chwały: ten jest on Syn mój miły, w którym mi się upodobało.

Oto mój sługa, którego wybrałem, mój umiłowany, w którym moja dusza znalazła upodobanie. Położę na Nim moje Tchnienie i ogłosi narodom sąd.

Oto sługa mój, spolegać będę na nim, wybrany mój, którego sobie upodobała dusza moja. Dam mu Ducha swego, on sąd narodom wyda.

Pan go sobie upodobał dla sprawiedliwości swojej; uwielbił go zakonem, i sławnym go uczynił.

Jako mię umiłował Ojciec, tak i ja umiłowałem was; trwajcież w miłości mojej.

 Jeśli będziecie trwali w przestrzeganiu moich nakazów, to pozostaniecie w mojej miłości, jak Ja przestrzegam nakazów Ojca mojego i trwam w Jego miłości.

Nie powstanie świadek jeden przeciwko człowiekowi w jakiejkolwiek nieprawości, albo w jakimkolwiek grzechu ze wszystkich grzechów, któremi by kto zgrzeszył; w uściech dwóch świadków, albo w uściech trzech świadków stanie każde słowo.

Uczynicie mu, jako on myślił uczynić bratu swemu; i odejmiesz złe z pośrodku siebie;

Mojżesz powiedział przecież: "Proroka podobnego do mnie wzbudzi wam Pan, wasz Bóg, spośród waszych braci; jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek do was powie."

A każda dusza, która nie posłucha tego proroka, będzie całkowicie unicestwiona z spośród ludzi.

Tenci jest Mojżesz, który rzekł synom Izraelskim: Proroka wam wzbudzi Pan, Bóg wasz, z braci waszych, jako mię, onego słuchać będziecie;

 Wiele razy i na różne sposoby, Bóg dawniej przemawiał do przodków przez przedmówców.

 Ostatnio przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego uczynił eony.

 Dlatego jest konieczne, abyśmy z jak największą pilnością zwracali uwagę na to, cośmy słyszeli, abyśmy przypadkiem nie zeszli na bezdroża.

 jak my uciekniemy przed karą, zaniedbując tak wielkie zbawienie, które pochodzi z przemowy samego Pana przez tych, którzy go słyszeli, nam jest potwierdzone?

A tak doskonałym będąc, stał się wszystkim sobie posłusznym przyczyną zbawienia wiecznego,

Patrzajcież, abyście nie gardzili tym, który mówi; albowiem jeźliż oni nie uszli, którzy gardzili tym, który na ziemi na miejscu Bożem mówił, daleko więcej my, jeźliże się od tego, który z nieba jest, odwrócimy;

 Którego głos poprzednio ziemią wstrząsnął, a teraz obiecał: "Ponownie wstrząsnę nie tylko ziemią, ale i niebem".