Zapewniam was, że jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie przewyższała znawców Prawa i faryzeuszów, nie dostaniecie się pod władzę niebios.

Faryzeusze, widząc to, zaczęli mówić do Jego uczniów: Dlaczego wasz Nauczyciel je z celnikami i uchybiającymi?

Faryzeusze wyszli i naradzali się przeciwko Niemu, żeby Go zgubić.

Wówczas przyszli do Jeszu faryzeusze i znawcy Pism z Jeruszalem z pytaniem:

Wówczas faryzeusze zaczęli naradzać się, jak Go przyłapać na słowie.

Faryzeusze, gdy usłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zwołali zebranie.

Miejsce Mojżesza zajęli znawcy Pism i faryzeuszowie.

Następnego dnia, czyli po dniu Przygotowania, zebrali się u Piłata naczelni kapłani i oddzieleni [faryzeusze],

Jeszu powiedział im: Uważajcie i strzeżcie się zakwasu faryzeuszów i saduceuszów!

Czyżbyście nie zrozumieli, że nie o chlebie wam mówiłem, ostrzegając przed zakwasem faryzeuszy i saduceuszy?

 Gdy zobaczył, że do zanurzenia przychodzi wielu faryzeuszów i saduceuszów, powiedział do nich: "Płody żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem?

 Wydawajcie więc owoc odpowiedni do skorygowania,

Tego dnia podeszli do Niego saduceusze, którzy mówią, że nie ma powstania z martwych, i zapytali Go:

Przyszli do Niego także saduceusze, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zaczęli rozmowę w taki sposób:

A przyszedłszy niektórzy z Saduceuszów, (którzy przeczą i mówią, iż nie masz zmartwychwstania), pytali go,

Podczas gdy oni przemawiali do ludzi, podeszli do nich kapłani, oficer straży świątynnej i Saduceusze,

Tedy powstawszy najwyższy kapłan i wszyscy, którzy z nim byli, którzy byli z sekty Saduceuszów, napełnieni są zazdrością;

A poznawszy Paweł, że ich jedna część była Saduceuszów a druga Faryzeuszów, zawołał w onej radzie: Mężowie bracia! jam jest Faryzeusz, syn Faryzeusza: o nadzieję i o powstanie umarłych mię tu dziś sądzą.

Albowiem Saduceuszowie mówią, iż nie masz zmartwychwstania, ani Anioła, ani ducha; ale Faryzeuszowie to oboje wyznawają.

Przyszli do Niego też faryzeusze, którzy usiłując Go podejść, pytali: Czy wolno człowiekowi oddalić swoją żonę z każdego powodu?

Jeszu, rozpoznawszy ich niegodziwość, spytał: Dlaczego wystawiacie Mnie na próbę, obłudnicy?

Jeden z nich, znawca Pism, wystawiając Go na próbę, zadając pytanie:

Wówczas podeszli do Niego faryzeusze i wystawiając na próbę, zadali pytanie: Czy wolno mężowi rozwieść się z żoną?

Świadom ich podstępnego działania, powiedział: Dlaczego poddajecie Mnie próbie? Przynieście Mi denara, abym go obejrzał.

A oto niektóry zakonnik powstał, kusząc go i mówiąc: Nauczycielu! co czyniąc odziedziczę żywot wieczny?

Drudzy zasię kusząc go, żądali znamienia od niego z nieba.

A gdy im to mówił, poczęli naó nauczeni w Piśmie i Faryzeuszowie bardzo nacierać, i przyczynę mu dawać do mówienia o wielu rzeczach;

Czyhając naó i szukając, aby co uchwycili z ust jego, żeby go oskarżyli.

Ale on obaczywszy chytrość ich, rzekł do nich: Czemuż mię kusicie?

A to mówili kusząc go, aby go mogli oskarżyć. A Jeszu schyliwszy się na dół, pisał palcem na ziemi.

Wtedy odpowiedzieli Mu niektórzy ze znawców Prawa i faryzeuszów: Nauczycielu, chcemy zobaczyć znak od Ciebie.

Odpowiedział im: Pokolenie złe i cudzołożne znaku szuka, a nie zostanie mu dany znak, jak tylko znak Jonasza proroka.

Wówczas wyszli faryzeusze, by wciągnąć Go w dyskusję i wystawić na próbę. Domagali się od Niego dowodu z nieba.

Odszedł od nich, wsiadł do łodzi i przeprawił się na drugą stronę.

Drudzy zasię kusząc go, żądali znamienia od niego z nieba.

A gdy się lud gromadził, począł mówić: Rodzaj ten rodzaj zły jest; znamienia szuka, ale mu znamię nie będzie dane, tylko ono znamię Jonasza proroka.

Albowiem jako Jonasz był za znamię Niniwczykom, tak będzie i Syn człowieczy temu rodzajowi.

Mówił też i do ludu: Gdy widzicie obłok wschodzący od zachodu, zaraz mówicie: Przychodzi gwałtowny deszcz; i tak bywa.

Obłudnicy! postawę nieba i ziemi rozeznawać umiecie, a tego czasu jakoż nie poznawacie?

Rzekli mu tedy: Cóż wżdy ty za znak czynisz, abyśmy widzieli i wierzyli tobie? Cóż czynisz?

Ojcowie nasi jedli mannę na puszczy, jako jest napisano: Chleb z nieba dał im ku jedzeniu.

Gdyż i Żydowie się cudów domagają, a Grekowie mądrości szukają.