Wdowy miej w uczciwości, które prawdziwie są wdowami.

A jeźli która wdowa dzieci albo wnuczęta ma, niech się uczą pierwej przeciwko domowi własnemu być pobożnemi i wzajem oddawać rodzicom; albowiem to jest rzecz chwalebna i przyjemna przed obliczem Bożem.

 Jeśli ktoś o swoich nie dba, zwłaszcza o domowników, ten wiary się wyparł i jest gorszy od niewierzącego.

Przetoż, jeźli który wierny albo która wierna ma wdowy, niechże je opatruje, a niech zbór nie będzie obciążony, aby tym, które są prawdziwie wdowami, starczyło.

Czasci już, abyś czynił Panie! albowiem wzruszono zakon twój.

Zniszczyła mię gorliwość moja, iż zapominają na słowo twoje nieprzyjaciele moi.

Jakoż mówicie: Myśmy mądrzy, a zakon Paóski jest przy nas? zaprawdę, oto daremnie pióro pisarz czyni; daremnie są w zakonie biegłymi.

Z trzodami swemi i z bydłem swojem pójdą szukać Pana; wszakże go nie znajdą; bo odstąpił od nich.

Bo wargi kapłaóskie umiejętności strzedz mają, a pytać się będą na zakon z ust jego; Aniołem zaiste jest Pana zastępów.

Przetoż i Jam was uczynił wzgardzone i poniżone u wszystkich ludzi, tak jakoście wy nie strzegli dróg moich, a mieliście wzgląd na osobę w zakonie.

Unieważniacie naukę Boga przez swoją tradycję, której uczycie. To tylko jeden z wielu przykładów waszych działań.

To tedy zakon niszczymy przez wiarę? Nie daj tego Boże! i owszem zakon stanowimy.