Herodiada nie lubiła Jana i chciała go zabić, ale nie była w stanie.

Ponieważ Herod obawiał się Jana, wierzył, że to człowiek sprawiedliwy i święty, więc go chronił, a kiedy go słuchał, odczuwał niepokój, ale i tak lubił go słuchać.  

Za dwa dni będzie Pascha i Przaśniki, w tym czasie naczelni kapłani oraz znawcy Pism szukali sposobu, jak Go podstępem schwytać i zabić.

Mówili jednak: Nie w święto, żeby nie było rozruchów wśród ludzi.

Oni zaś po dalszych groźbach zwolnili ich, nie znajdując nic, za co mogliby ich ukarać — z powodu ludu, wszyscy bowiem chwalili Boga za to, co się stało.

Tedy poszedł hetman z sługami i przywiódł je bez gwałtu; (bo się ludu bali, aby nie byli ukamionowani.)

Jeśli zaś powiemy: Od ludzi, to stracimy w oczach tłumu, ponieważ wszyscy mają Jana za proroka.

Ponieważ przyszedł do was Jan drogą sprawiedliwości, a nie uwierzyliście mu, natomiast celnicy i prostytutki uwierzyli. Wy, chociaż widzieliście, to jednak nie odczuliście skruchy, żeby mu uwierzyć.

Zanurzenie Jana z nieba było, czyli od ludzi? Odpowiedzcie mi.

Jeśli odpowiedzą: Od ludzi? To tłum może zwrócić się przeciwko nim, ponieważ wszyscy uznawali Jana za proroka.

Jeźliż zasię rzeczemy, z ludzi, wszystek lud ukamionuje nas, ponieważ za pewne mają, że Jan jest prorokiem.