Po przyjściu osiedlił się w miejscowości zwanej Nazaret i w ten sposób spełniło się to, co zostało przepowiedziane przez proroków, że będzie nazwany Nazarejczykiem.

Opuszczając to miejsce, razem z uczniami udał się w swoje rodzinne strony.

W dniu odpocznienia [szabat] zaczął nauczać w zgromadzeniu [synagodze]. Wielu przysłuchujących się było zdziwionych i zastanawiali się: Skąd On to ma? I co to za mądrość, która jest Mu dana? I ta moc, która przez ręce Jego czyni niesamowite rzeczy?

I przyszedł do Nazaretu, gdzie był wychowany, i wszedł według zwyczaju swego w dzieó sabatu do bóżnicy, i wstał, aby czytał.

Duch Paóski nade mną; przeto mię pomazał, abym opowiadał Ewangieliję ubogim; posłał mię, abym uzdrawiał skruszone na sercu, abym zwiastował pojmanym wyzwolenie, i ślepym przejrzenie, i abym wypuścił uciśnione na wolność;

A zawarłszy księgę i oddawszy ją słudze, usiadł; a oczy wszystkich w bóżnicy pilnie naó patrzały.

I wszyscy mu dawali świadectwo, i dziwowali się wdzięczności onych słów, które pochodziły z ust jego, i mówili: Izaż ten nie jest syn Józefowy?

 I rzekł do nich: Amen powiadam wam: Żaden prorok nie jest akceptowany w rodzinnej miejscowości. 

 jednak do żadnej z nich nie został posłany Eliasz, wyjątkiem była wdowa z Sarepty Sydońskiej. 

Tedy wszyscy w bóżnicy, gdy to słyszeli, napełnieni byli gniewem;

Ale on przeszedłszy przez pośrodek ich, uszedł.

Do swej własności przyszedł, ale go właśni jego nie przyjęli.

Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.

Abym czynił wolę twoję, Boże mój! pragnę, albowiem zakon twój jest w pośrodku wnętrzności moich.

Opowiadałem sprawiedliwość twoję w zgromadzeniu wielkiem; oto warg moich nie zawściągnąłem, ty wiesz, Panie!

A Paweł i Barnabasz, bezpiecznie mówiąc, rzekli: Wamci najpierwej miało być opowiadane słowo Boże; ale ponieważ je odrzucacie, a sądzicie się być niegodnymi żywota wiecznego, oto się obracamy do pogan.

I stało się po trzech dniach, że zwołał Paweł przedniejszych z Żydów; a gdy się zeszli, rzekł do nich: Mężowie bracia! ja nic nie uczyniwszy przeciwko ludowi i zwyczajom ojczystym, będąc związany w Jeruzalemie, podanym jest w ręce Rzymian;

Lecz gdy się temu sprzeciwiali Żydowie, musiałem apelować do cesarza; nie żebym miał naród mój w czem oskarżać.

Lecz oni rzekli do niego: My aniśmy listów dostali o tobie z Judzkiej ziemi, ani kto z braci przyszedłszy oznajmił, albo mówił o tobie co złego.

A postanowiwszy mu dzieó, przyszło ich do niego do gospody niemało, którym z doświadczeniem wykładał królestwo Boże, namawiając ich do tych rzeczy, które są o Jeszu, z zakonu Mojżeszowego i z proroków, od poranku aż do wieczora.

A będąc niezgodnymi między sobą, rozeszli się, gdy Paweł rzekł to jedno słowo: Iż dobrze Duch Święty powiedział przez Izajasza proroka, do ojców naszych,

Albowiem zgrubiało serce ludu tego, a ciężko uszyma słyszeli i zamrużyli oczy swe, aby snać oczyma nie widzieli, a uszyma nie słyszeli, i sercem nie zrozumieli, i nie nawrócili się, a uzdrowiłbym je.

A gdy to on rzekł, odeszli Żydowie, mając między sobą wielki spór.

I dziwowali się Żydowie, mówiąc: Jakoż ten umie Pismo, gdyż się nie uczył?

Odpowiedział im Jeszu i rzekł: Nauka moja nie jestci moja, ale tego, który mię posłał.

Widząc odwagę Piotra i Jana, i dostrzegając, że są to ludzie niepiśmienni i prości, byli zdumieni, a także rozpoznali, że byli towarzyszami Jeszu.