Wówczas wymusił na uczniach, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugą stronę, zanim rozpuści tłum.

Po odesłaniu tłumu wsiadł do łodzi i przybył w rejon Magdali.

Natychmiast po tym wymógł na swoich uczniach, aby wsiedli do łodzi i pierwsi popłynęli na drugą stronę w kierunku Betsaidy, a On rozpuści tłum.

Było ich około czterech tysięcy, a po nakarmieniu odesłał ich.

Tego dnia wyszedł Jeszu z domu i usiadł w pobliżu jeziora.

Gdy wszedł do domu, przystąpili do Niego niewidomi, wówczas spytał ich Jeszu: Wierzycie, że mogę to uczynić? Odpowiedzieli Mu: Tak, Panie!

Bez przykładów nie mówił do nich, ale uczniom swoim wszystko na osobności wyjaśniał.

Odpowiedział: Wam dane jest znać tajemnice władztwa niebios, ale im nie jest dane.

Wówczas Piotr powiedział: Wyjaśnij nam tę przypowieść.

Powiedział: Wy też tego nie rozumiecie?

Gdy zostawił tłum i wszedł do domu, uczniowie spytali Go o ten przykład.

Mówili tedy niektórzy z uczniów jego między sobą: Cóż to jest, co nam mówi: Maluczko, a nie ujrzycie mię, i zasię maluczko, a ujrzycie mię, a iż ja idę do Ojca?

Tedy Jeszu poznał, że go pytać chcieli, i rzekł im: O tem się pytacie między sobą, żem rzekł: Maluczko, a nie ujrzycie mię, i zasię maluczko, a ujrzycie mię.