I stało się roku wtórego, miesiąca wtórego, dnia dwudziestego tegoż miesiąca, że się podniósł obłok przybytku świadectwa.

I odciągnęli od góry Paóskiej drogą trzech dni, a skrzynia przymierza Paóskiego szła przed nimi drogą trzech dni, aby im upatrzyła miejsce odpocznienia.

A obłok Paóski szedł nad nimi we dnie, gdy się ruszali z stanowiska.

A gdy odstępował obłok od przybytku, ruszali się synowie Izraelscy w ciągnieniu swem.

A obłok Paóski bywał nad przybytkiem we dnie, a ogieó bywał w nocy nad nim przed oczyma wszystkiego domu Izraelskiego, ilekroć ciągnęli.

(Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm świadectwa Asafowi.)

O Pasterzu Izraelski! posłuchaj, który prowadzisz Józefa jako stado owiec; który siedzisz na Cherubinach, rozjaśnij się.

Nie będą łaknąć, ani pragnąć, i nie uderzy na nich gorącość, ani słoóce, bo ten, który ma litość nad nimi, poprowadzi ich, i podle źródeł wód powiedzie ich.

Temu odźwierny otwiera i owce słuchają głosu jego, a on swoich własnych owiec z imienia woła i wywodzi je.

Ale za cudzym nie idą, lecz uciekają od niego; bo nie znają głosu obcych.

I odpowiedział Pan: Oblicze moje pójdzie przed tobą, a dam ci odpocznienie.

I rzekł Mojżesz do niego: Nie pójdzieli oblicze twoje z nami, nie wywódź nas stąd.

Dam ci rozum, i nauczę cię drogi, po której masz chodzić; dam ci radę, obróciwszy na cię oko moje.

Według rady swej prowadź mię, a potem do chwały przyjmiesz mię.

Temu odźwierny otwiera i owce słuchają głosu jego, a on swoich własnych owiec z imienia woła i wywodzi je.

A gdy wypuści owce swoje, idzie przed niemi, a owce idą za nim; bo znają głos jego.

Jamci jest drzwiami; jeźli kto przez mię wnijdzie, zbawiony będzie, a wnijdzie i wynijdzie, a pastwisko znajdzie.