Tedy mówił Jozue do Pana, dnia, którego podał Pan Amorejczyka w ręce synom Izraelskim, i rzekł przed oczyma Izraela: Słoóce w Gabaon zastanów się, a miesiącu w dolinie Ajalon!

I zastanowiło się słoóce, a miesiąc stanął, aż się lud pomścił nad nieprzyjacioły swymi. Izali to nie jest napisano w księgach sprawiedliwego? Tedy stanęło słoóce w pośród nieba, a nie pospieszyło się zachodzić, jakoby przez cały dzieó.

Albowiem Pan powstanie jako na górze Perazym, a rozgniewa się jako w dolinie Gabaon, aby wykonał sprawę swoję, niezwyczajną sprawę swoję, i aby dokoóczył sprawy swojej, niezwyczajnej sprawy swojej.

Oto Ja wrócę nazad cieó po stopniach po których szedł, na zegarze słonecznym Achazowym na dziesięć stopni po tychże stopniach, po których było zeszło.

 Nie są to słowa i nie są to zdania, których głosu nie można słyszeć.

I stało się, gdy uciekali przed Izraelem, bieżąc z góry do Betoron, że Pan spuścił na nie kamienie wielkie z nieba aż do Aseka, i umierali; więcej ich pomarło od kamienia gradowego, niż ich pobili synowie Izraelscy mieczem.

Uczynił sobie z ciemności ukrycie, około siebie namiot swój z ciemnych wód, i z gęstych obłoków.

I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste.

Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

Panie! nakłoó niebios twoich, a zstąp; dotknij się gór, a zakurzą się.

Zabłyśnij błyskawicą, a rozprosz ich; puść strzały twoje, a poraź ich.