W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego.

Przed obliczem Paóskiem zadrżała ziemia, przed obliczem Boga Jakóbowego.

Góry drżą przed nim, a pagórki się rozpływają; ziemia gore od oblicza jego, i okrąg ziemi i wszyscy mieszkający na nim.

W tym momencie zasłona w przybytku została rozerwana, od góry do dołu, ziemią zatrzęsło, a skały popękały,

I widziałem, gdy otworzył szóstą pieczęć, a oto stało się wielkie trzęsienie ziemi, a słoóce sczerniało jako wór włosiany i księżyc wszystek stał się jako krew;

I widziałem stolicę wielką białą, i siedzącego na niej, przed którego obliczem uciekła ziemia i niebo, a miejsce im nie jest znalezione.

Dzieó ciemności i mroku, dzieó obłoku i chmury, jako ranna zorza rozciągniona po górach; lud wielki a mocny, któremu równego nie było od wieku, i nie będzie po nim nigdy aż do lat rodzaju i rodzaju.

Słońce zmieni się w ciemność, a księżyc w krew, gdy przyjdzie dzień Pański, dzień wielki i straszny.

Słoóce i miesiąc zaćmią się, a gwiazdy stracą jasność swoję.

Bo gwiazdy niebieskie i planety ich nie dopuszczą świecić światłu swemu; zaćmi się słoóce, gdy wschodzić będzie, a miesiąc nie wyda światła swego.

I niszczeć będzie wszystko wojsko niebieskie, a niebiosa jako księgi zwinione będą, i wszystko wojsko ich opadnie, jako opada liść z winnej macicy, i jako opada niedojrzały owoc z figowego drzewa.

Spojrzęli na ziemię, a oto jest niepozorna i próżna; jeżeli na niebo, nie masz na niem światłości.

A gdy cię zgaszę, zakryję niebiosa, i ciemne uczynię gwiazdy ich, słoóce obłokiem zasłonię, a księżyc nie da światła swego.

Tego, który uczynił Baby na niebie i Oriona, który cieó śmierci w poranek odmienia i dzieó w ciemności nocne; który przywołuje wody morskie, a wylewa je na oblicze ziemi, Pan jest imię jego;

A zaraz po tarciach tych dni zostanie zaćmione słońce, a księżyc nie da swego blasku, gwiazdy spadać będą z nieba, a moce niebios będą poruszone.

W tym czasie od razu po udręce nastąpi zaćmienie słońca, a księżyc nie wyda swojego blasku,

Gwiazdy będą z nieba spadać i moce w niebiosach zostaną wstrząśnięte.

 I będą znaki na słońcu i księżycu, i gwiazdach, a na ziemi ucisk narodów w bezradności szumu morza i nawałnicy.

 Omdlewać będą ludzie ze strachu, czekając na to co ma nadejść na zamieszkałą ziemię, ponieważ moce niebios zostaną wstrząśnięte.

Słońce przemieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim nadejdzie wielki i pełen blasku dzień Pański.

Potem zatrąbił czwarty Anioł, a uderzona jest trzecia część słoóca i trzecia część księżyca, i trzecia część gwiazd, tak iż się trzecia część ich zaćmiła, i trzecia część dnia nie świeciła, także i nocy.