którym bóg tego świata zaślepił umysły, aby nie oświeciło ich światło dobrej nowiny, o chwale Pomazańca, który jest obrazem Boga.

 Ponieważ Bóg, który rozkazał, by w ciemności zaświeciło światło, sprawił także, że w naszych sercach, pod wpływem światła ukazała się chwała Boga w postaci Jeszu Pomazańca. 

Przetoż będą używać owocu dróg swoich, a radami swemi nasyceni będą.

A są psami obżartemi, nie mogą się nigdy nasycić; sami się pasąc nie umieją nauczać. Wszyscy się za drogą swoją udali, każdy za łakomstwem swojem z strony swej, mówiąc:

Głupi i ślepi! Co jest ważniejsze: złoto czy świątynia, która uświęciła złoto?

Ślepi! Bo co jest ważniejsze: dar czy ołtarz, który uświęca dar?

A kto przysięga na świątynię, przysięga na nią oraz na Tego, który w niej mieszka.

Biada wam, znawcy Pism i faryzeusze, obłudnicy, że dajecie dziesięcinę z mięty, kopru oraz kminku, a porzuciliście to, co w Prawie ważniejsze: sąd, miłosierdzie i wiarę — te należało przestrzegać, a i tamtych nie zapominać.

Biada wam, znawcy Pism i faryzeusze, obłudnicy, że oczyszczacie z zewnątrz kielich i miskę, ale wewnątrz są pełne grabieży i nieopanowania.

Bo oto Ja wzbudzę pasterza w tej ziemi, który nie będzie obłąkanych nawiedzał, ani będzie jagniątek szukał, złamanego też leczyć, i tego, co ustanie, nosić nie będzie; ale mięso tłustych jeść będzie, a kopyta ich postrąca.

Jeźli nie usłuchacie, i jeźli nie złożycie do serca, abyście dali chwałę imieniowi memu, mówi Pan zastępów, tedy poślę na was przeklęstwo, a przeklinać będę błogosławieóstwa wasze; owszem jużem je przeklął: boście tego nie złożyli do serca.

Wówczas Jeszu im powiedział: Czy nigdy nie czytaliście w Pismach: "Kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił i to jest cudowne w naszych oczach"?

Kto upadnie na ten kamień, potłucze się, na kogo jednak on by spadł, roztłucze się w pył.

Lecz on spojrzawszy na nie, rzekł: Cóż tedy jest ono, co napisano: Kamieó, który odrzucili budujący, ten się stał głową węgielną?

Wszakże posłał król Assyryjski Tartana, i Rabsarysa, i Rabsacesa z Lachys do króla Ezechyjasza z wielkiem wojskiem do Jeruzalemu. Którzy wyciągnąwszy przyjechali ku Jeruzalemowi, a przyciągnąwszy przyszli i położyli się u rur sadzawki wyższej, która jest podle drogi brukowanej na polu blecharzowem.

I rzekł do nich Rabsaces: Proszę powiedzcie Ezechyjaszowi: Tak mówi król wielki, król Assyryjski: Co to za ufność, na której się wspierasz?

Bóg powiedział: Szanuj ojca i matkę; oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech poniesie śmierć.

W ten sposób unieważniliście nakaz Boga dla waszej tradycji.

Przeczżeście podeptali ofiarę moję, i śniedną ofiarę moję, którąm rozkazał sprawować w przybytku? i więcejś uczcił syny swoje nad mię, abyście się utuczyli z pierwocin wszystkich ofiar śniednych Izraela, ludu mego?

Oto, dni przychodzą, a odetnę ramię twe, i ramię domu ojca twego, aby nie było starca w domu twoim;

Wszakże męża nie wytracę z ciebie do koóca od ołtarza mego, abym utrapił oczy twe, a boleścią ścisnął duszę twoję; a wszystko mnóstwo domu twego pomrze, dorosłszy lat męskich.

I wzbudzę sobie kapłana wiernego, który według serca mego, i według myśli mojej czynić będzie, i zbuduję mu dom trwały, a będzie służył przed pomazaócem moim po wszystkie dni.

I okażę mu, iż Ja sądzę dom jego aż na wieki dla nieprawości, o której wiedział; bo wiedząc, że na się przekleóstwo przywodzili synowie jego, wszakże nie bronił im tego.

I spał Samuel aż do poranku, i otworzył drzwi domu Paóskiego. A Samuel bał się oznajmić widzenia tego Heliemu.