Synu człowieczy! mów książęciu Tyrskiemu: Tak mówi panujący Pan: Dlatego, iż się podniosło serce twoje, a mówisz: Jam jest Bóg, siedzę w pośród morza na stolicy Boskiej, gdyżeś ty człowiek, a nie Bóg, choć serce swoje stawiasz jako serce Boże;

A ty uczyó narzekanie nad książętami Izraelskimi,

Nadto wyszedł ogieó z rózgi latorośli jej, a pożarł owoc jej, tak, że niemasz na niej rózgi mocnej dla sceptru panującego. Toć jest narzekanie, i będzie narzekaniem.

I podniosą nad tobą lament i rzekną do ciebie: Jakoś zginęło, o miasto! w którem mieszkano dla przyległości morza, miasto sławne, które było mocne na morzu, ono i z obywatelami swymi, którzy byli straszni wszystkim obywatelom jego.

A ty, synu człowieczy! podnieś nad Tyrem lament,

Uczynią, mówię, nad tobą lament żałośny, a będą narzekali nad tobą, mówiąc: Któreż miasto podobne jest Tyrowi, wyciętemu w pośrodku morza?

Synu człowieczy! podnieś lament nad Faraonem, królem Egipskim, a powiedz mu: Podobnyś ty lwowi młodemu między narodami, tyś jest jako wieloryb w morzu, gdyż bujając po rzekach twoich mącisz wodę nogami twemi, i mięszasz rzeki jego.

Toć jest lament, którym nad nią lamentować będą; córki narodów narzekać będą nad nią, nad Egiptem i nad wszystkiem mnóstwem jego narzekać będą, mówi panujący Pan.

Weźmiesz tę przypowieść przeciw królowi Babiloóskiemu, i rzeczesz: O jako ustał poborca, ustał podatek złota!

Niech się pospieszą, a niech uczynią nad nami narzekanie, aby oczy nasze łzy wylewały, a powieki nasze opływały wodą.

Owszem, słuchajcie niewiasty! słowa Paóskiego, a niech przyjmie ucho wasze wyrok ust jego, abyście uczyły córek swoich lamentu, a każda z was towarzyszkę swoję narzekania;

Synu człowieczy! mów książęciu Tyrskiemu: Tak mówi panujący Pan: Dlatego, iż się podniosło serce twoje, a mówisz: Jam jest Bóg, siedzę w pośród morza na stolicy Boskiej, gdyżeś ty człowiek, a nie Bóg, choć serce swoje stawiasz jako serce Boże;

Mądrością twoją i roztropnością twoją nazbierałeś sobie bogactw, i nabyłeś złota i srebra do skarbów toich;

A rzecz do Tyru, który leży nad portami morskiemi i handluje z narodami na wielu wyspach: Tak mówi panujący Pan: O Tyrze! tyś mówił: Jam jest doskonały w piękności.

W pośrodku morza były granice twoje, budownicy twoi doskonałą uczynili piękność twoję.

Przetoż gdy to wykonam, a onym jako zapieczętowany ten pożytek oddam, pójdę przez was do Hiszpanii;

 Który też opieczętował nas i dał zadatek Tchnienia w serca nasze.

Niemasz mądrości, ani rozumu, ani rady przeciwko Panu.

Bo rzecze: W mocy ręki mojej uczyniłem to, i w mądrości mojej; bom był mądry, i odjąłem granice narodów, a skarby ich zabrałem, i wytraciłem obywateli jako mocarz.

Ale w tem niechaj się chlubi, kto się chlubi, że rozumie a zna mię, żem Ja jest Pan, który czynię miłosierdzie, sąd i sprawiedliwość na ziemi; bo mi się to podoba, mówi Pan.

Dziecko rosło i nabierało sił napełniane mądrością, a łaska Boża była na Nim.

 Wybierzcie bracia, spośród swego grona siedmiu mężczyzn mających dobrą opinię, pełnych Tchnienia i mądrości, których wyznaczymy do tego zadania. 

Bo napisano: Wniwecz obrócę mądrość mądrych, a rozum rozumnych odrzucę.

Gdzież jest mądry? Gdzież jest uczony w Piśmie? Gdzież badacz wieku tego? Izali w głupstwo nie obrócił Bóg mądrości świata tego?

 Ponieważ mądrość tego świata głupstwem jest u Boga; bo napisano: Chwyta mądrych w przebiegłości ich;

 Dlatego i my od dnia, w którym to usłyszeliśmy, nie przestajemy się za was modlić i prosić, żebyście byli napełnieni znajomością woli Jego we wszelkiej mądrości i zrozumieniu tchnieniem. 

W którym skryte są wszystkie skarby mądrości i umiejętności.

Jeźli kto jest mądry i umiejętny między wami? niech pokaże dobrem obcowaniem uczynki swoje w mądrej cichości.

 Ponieważ taka mądrość nie pochodzi z góry, ale jest ziemska, zmysłowa, a nawet demoniczna.

 Mądrość, która pochodzi z góry, jest przede wszystkim czysta, a także pokojowa, życzliwa, otwarta na argumenty, napełniona miłosierdziem i dobrymi owocami, niepowodująca podziałów, i jest pozbawiona obłudy.