A prorocy ich tynkują wapnem nieczynionem, prorokując marność, a wróżąc im kłamstwo mówiąc: Tak mówi panujący Pan, choć Pan nie mówi panujący Pan: Biada temu miastu krwawemu, garncowi, w którym zostaje przywara jego, z którego, mówię, przywara jego nie wychodzi; po sztukach, po sztukach wyciągaj z niego, a padnieć naó los.

Jeźlibyś je bez litości trapił, a one by wołały do mnie, słysząc wysłucham wołanie ich.

Jeźlibyś pieniędzy pożyczył ludowi memu ubogiemu, który mieszka z tobą, nie bądziesz mu jako lichwiarz, nie obciążycie go lichwą.

(Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?

Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;

(Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)

Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;

Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.

I mawiacie: Kiedyż przeminie nów miesiąca, abyśmy sprzedawali zboże? i sabat, abyśmy otworzyli spichlerze? abyśmy umniejszyli miary efa, a podwyższyli wagi, a szale zdradliwie sfałszowali.

A wdowy i sieroty, i przychodnia, i ubogiego nie uciskajcie, i złego jeden przeciwko drugiemu nie myślcie w sercu swojem.

Bogactwo wasze zgniło, a szaty wasze mole zgryzły.

Oto, zapłata robotników, którzy żęli krainy wasze, od was zatrzymana woła, a wołania żeóców weszły do uszów Pana zastępów.

Potępiliście, zamordowaliście sprawiedliwego, a nie sprzeciwia się wam.

Przez sześć dni będziesz jadł przaśniki, ale w dzieó siódmy święto uroczyste będzie Pana, Boga twego; nie będziesz czynił weó żadnej roboty.

A potem będziesz obchodził święto tygodni Panu, Bogu twemu; z dostatku ręki twej dobrowolnie dasz według tego, jako cię ubłogosławił Pan, Bóg twój.

Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;

Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;

Tedy wyniknie jako zorza ranna światłość twoja, a zdrowie twoje prędko zakwitnie! i pójdzie przed tobą sprawiedliwość twoja, a chwała Paóska zbierze cię.

Jeźli wylejesz łaknącemu duszę swoję, a duszę utrapioną nasycisz: tedy wejdzie w ciemności światłość twoja, a zmierzk twój będzie jako południe.

Ponieważ gdy byłem głodny daliście Mi jeść, gdy byłem spragniony daliście Mi pić, gdy byłem obcym przybyszem przyjęliście Mnie,

Wówczas sprawiedliwi spytają: Panie! Kiedy widzieliśmy Cię głodnym i daliśmy Ci jeść lub spragnionym, i daliśmy Ci pić?

Kiedy też widzieliśmy Cię słabym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?

Następnie powie i tym po lewej stronie: Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień eonowy, przygotowany oszczercy i jego posłom.

Byłem obcym przybyszem, a nie przyjęliście Mnie, nagim, a nie ubraliście Mnie, słabym i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie.

 Wówczas im odpowie: Amen, zapewniam was, że nie pomagając, jednemu z tych najmniejszych, mnie nie pomogliście.

 Nie jest to rozkaz, ale przez gorliwość innych, waszą szczerą miłość próbuję. 

 Każdy niech postąpi tak, jak postanowił w sercu, nie ze smutkiem albo pod przymusem. Kto daje z radością, tego Bóg miłuje. 

 Jak zostało napisane: Rozdzielił między ubogich. Sprawiedliwość Jego trwa bez końca.

 abyście byli we wszystkim wzbogaceni dla pełnej szczerości, która wywołuje w nas wdzięczność Bogu. 

 Przez wypróbowanie wartości tej posługi, wielbią Boga z powodu posłuszeństwa okazanego przez was względem dobrej nowiny Pomazańca i szczerej wspólnoty względem nich i względem wszystkich. 

Cóż pomoże, bracia moi! jeźliby kto rzekł, iż ma wiarę, a uczynków by nie miał? izali go ona wiara może zbawić?

I rzekłby im kto z was: Idźcie w pokoju, ugrzejcie się i najedzcie się, a nie dalibyście im potrzeb ciału należących, cóż to pomoże?

 Jeśli ktoś posiada dobra tego świata, a widzi swojego brata w potrzebie i zamyka przed nim swoje wnętrze, jak może w nim mieszkać miłość Boga?

 A po tym poznamy, że z prawdy jesteśmy i przed nim uwiarygodnimy serce nasze,