Któżby się ciebie nie bał? Królu narodów! Tobie to zaiste należy, ponieważ między wszystkimi mędrcami narodów, i we wszystkich królestwach ich nigdy nie był podobny tobie.

Drży od strachu przed tobą ciało moje; bo się sądów twoich lękam.

I nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, duszy jednak zabić nie mogą; bójcie się raczej Tego, który może i duszę i ciało zgubić w Gehennie.

Ale wam okażę, kogo się bać macie: Bójcie się tego, który, gdy zabije, ma moc wrzucić do piekielnego ognia; zaiste powiadam wam, tego się bójcie.

Któż by się ciebie nie bał, Panie! i nie wielbił imienia twego? gdyżeś sam święty, gdyż wszystkie narody przyjdą i kłaniać się będą przed obliczem twojem, że się okazały sprawiedliwe sądy twoje.

Pan króluje, niechże zadrżą narody; siedzi między Cherubinami, niechże się poruszy ziemia.

Drży od strachu przed tobą ciało moje; bo się sądów twoich lękam.

Słuchajcie słowa Paóskiego, wy którzy drżycie na słowo jego. Bracia wasi nienawidzący was, a wyganiający was dla imienia mego, mówią: Niech się okaże sława Paóska. Okażeć się zaiste ku pociesze waszej; ale oni pohaóbieni będą.

 Król Dariusz napisał do wszystkich narodów, ludów i języków, zamieszkałych po całej ziemi: "Wasz pokój niech będzie wielki!

Położył granice wodom, aż weźmie koniec światłość i ciemność.

Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,

I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.

Który zgromadził jako na kupę wody morskie, i złożył do skarbu przepaści.

Podniosły rzeki, o Panie! podniosły rzeki szum swój; podniosły rzeki nawałności swoje.

Nad szum wielkich wód, nad mocne wały morskie mocniejszy jest Pan na wysokości.

Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

Gdy zakładał morzu granice jego, i wodom, aby nie przestępowały rozkazania jego; gdy rozmierzał grunty ziemi:

Przeczże, gdy przychodzę, niemasz nikogo? a gdy wołam, nikt się nie ozywa? Izali tak jest ukrócona ręka moja, aby nie mogła odkupić? Izali niemasz we mnie mocy ku wybawieniu? Oto fukiem moim osuszam morze, obracam rzeki w pustynie, tak iż zaśmier dną ryby ich dla niedostatku wody, i zdychają od pragnienia.

Który na niebiesiech zbudował pałace swoje, a zastęp swój na ziemi uszykował; który może zawołać wody morskie, a wylać je na oblicze ziemi; Pan jest imię jego.

Który gromi morze i wysusza je, i wszystkie rzeki wysusza; przed nim Basan i Karmel mdleje, a kwiat Libaóski więdnie;

Gdy Go obudzono, skarcił wiatr i rozkazał do jeziora: Zamilcz! Zaknebluj się! I ustał wiatr i nastała wielka cisza.