Zstąp z sławy, a siądź w pragnieniu, obywatelko, córko Dyboóska! bo zburzyciel Moabu przyciągnie przeciwko tobie, rozrzuci twierdze twoje.

O córko ludu mojego! przepasz się worem a walaj się w popiele; uczyó sobie żal jako po jedynaku, żal gorzki; bo na nas nagle burzyciel przypadnie.

Więcej się namnoży wdów jego, niż piasku morskiego; przywiodę na nich, na matki, na młodzieóców burzyciela i w południe; sprawię, że przypadną nagle na to miasto; i będą przestraszeni.

Oto Ja poślę i pobiorę wszystkie narody północne, mówi Pan, i do Nabuchodonozora króla Babiloóskiego, sługi mego, i przywiodę je na tę ziemię, i na obywateli jej, i na te wszystkie narody okoliczne, które do szczętu wygładzę, i położę je na podziw, i na poświstanie, i na spustoszenie wieczne.

Gdy naó, to jest na Babilon, pustoszyciel przyciągnie pojmani będą mocarze jego, pokruszone będą łuki ich; bo Bóg nagrody, Pan nagrodzi im sowicie;

Zawstydzony jest Moab, bo jest potarty; narzekajcie a wołajcie, opowiadajcie w Arnon, że pustoszą Moaba.

I na Dybon, i na Nebo, i na Bet Dyblataim,

I na Karyjot, i na Bocrę, i na wszystkie miasta ziemi Moabskiej, dalekie i bliskie.

Dlatego oto Ja otworzę stronę Moabczyków od miast, od miast mówię ich, i od granic ich, ozdobę ziemi Betiesymot, Baalmeon, i Karyjataim,