Tedy odpowiedzieli Jeremijaszowi wszyscy mężowie, którzy wiedzieli, iż kadzały żony ich bogom cudzym, one wszystkie niewiasty, których stało mnóstwo wielkie, i wszystek lud, który mieszkał w ziemi Egipskiej w Patros, mówiąc:

Synowie zbierają drwa, a ojcowie rozniecają ogieó, a żony ich rozczyniają ciasto, aby czyniły placki królowej niebieskiej, i sprawowały mokre ofiary bogom cudzym, aby mię do gniewu pobudzali.

Widząc tedy niewiasta, iż dobre było drzewo ku jedzeniu; a iż było wdzięczne na wejrzeniu, a pożądliwe drzewo dla nabycia umiejętności, wzięła z owocu jego, i jadła; dała też i mężowi swemu, który z nią był; i on też jadł.

I rzekł Bóg: Kto ci ujawnił, że jesteś nagi? Czyżbyś jadł z drzewa tego, z którego zakazałem tobie, jeść?

 Powiedział Adam: "Niewiasta, którą mi dałeś, by mi towarzyszyła, podsunęła mi owoc z tego drzewa i go spożyłem".  

 Kobiecie zapowiedział: Sprawię, że znacznie zwiększy się twój trud związany z poczęciem i będziesz z trudem rodziła w bólach. Będziesz pożądała mężczyzny, a on będzie nad tobą panował.

 Adamowi zapowiedział: Ponieważ posłuchałeś swojej żony i spożyłeś z drzewa, z którego zabroniłem ci jeść, przeklęta będzie ziemia z tego powodu. Z trudem będziesz zdobywał pożywienie przez całe swoje życie.

Ani się spowinowacisz z nimi: córki swej nie dasz synowi jego, i córki jego nie weźmiesz synowi swemu;

Boby zwiodła syna twego, żeby nie szedł za mną, a służyliby bogom cudzym; za czem zapaliłby się gniew Paóski przeciwko wam, a wytraciłby was prędko.

Albowiem nie był nikt jako Achab, któryby siebie samego zaprzedał, aby czynił złe przed oczyma Paóskiemi; bo go poduszczała Jezabela, żona jego.

A gdy się wrócił, aby się leczył w Jezreelu, (albowiem miał rany, które mu zadano w Ramie, gdy się potykał z Hazaelem, królem Syryjskim) tedy Azaryjasz, syn Jorama, króla Judzkiego, przyjechał do Jezreela, nawiedzać niemocnego Jorama, syna Achabowego, bo był chory.

Złośnik, choć sobie innych na pomoc weźmie, pomsty nie ujdzie; ale nasienie sprawiedliwych zachowane będzie.

Herodiada nie lubiła Jana i chciała go zabić, ale nie była w stanie.

Pojawiła się jednak okazja, gdy Herod na pamiątkę urodzin wyprawił ucztę dla swoich dostojników, trybunów oraz ważnych osobistości z Galilei.

Przysiągł jej hojnie: O cokolwiek byś mnie poprosiła, dam ci, aż do połowy mojego królestwa.

Wróciła więc pospiesznie do władcy i poprosiła: Chcę, żebyś mi zaraz dał na półmisku głowę Jana Zanurzyciela.

Wysłał więc władca od razu żołnierza ze straży przybocznej i rozkazał przynieść jego głowę. Poszedł więc i ściął go w więzieniu.