Przetoż rozproszę ich jako źdźbło, które się rozlatuje od wiatru z pustyni.

Pochwyci go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher ruszył go z miejsca swego.

Strach ich tam ogarnął i boleść, jako niewiastę rodzącą.

Którzy mówią drewnu: Tyś jest ojciec mój, a kamieniowi: Tyś mię spłodził. Bo się do mnie obrócili tyłem, a nie twarzą; ale czasu utrapienia swego mawiają: Wstaó a wybaw nas.

Obracając się do mnie tyłem a nie twarzą; a gdy ich nauczam rano wstawając i nauczając, wszakże nie słuchają, aby przyjęli naukę.

Jako pierworodnego wołu ozdoba jego, a jako rogi jednorożcowe rogi jego, temi narody zbodzie na porząd aż do ostatnich granic ziemi; a teć są dziesięć tysięcy Efraimitów, a te tysiące Manasesytów.

Aleście wy mię opuścili, a służyliście bogom cudzym; przetoż was więcej nie wybawię.

Idźcież, a wołajcie do bogów, któreście sobie obrali; oni niechaj was wybawią czasu ucisku waszego.

Więc i najemnicy jego w pośrodku niego są jako ciele utuczone, ale i oni także obróciwszy się uciekną społem, nie ostoją się; bo dzieó porażki ich przyszedł na nich, czas nawiedzenia ich.

Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.

Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.