Zawiąż to świadectwo, zapieczętuj zakon między uczniami moimi.

A on rzekł do niego: W zakonie co napisano, jako czytasz?

I rzekł mu Abraham: Mająć Mojżesza i proroków, niechże ich słuchają.

I rzekł mu: Ponieważ Mojżesza i proroków nie słuchają, tedy, choćby też kto zmartwychwstał, nie uwierzą.

Badajcież się Pism; boć się wam zda, że w nich żywot wieczny macie, a one są, które świadectwo wydawają o mnie.

Bo gdybyście wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i mnie; gdyż on o mnie pisał.

Ale ponieważ pismom jego nie wierzycie, i jakoż słowom moim uwierzycie?

A cić byli zacniejsi nad one, co byli w Tesalonice, którzy przyjęli słowo Boże ze wszystką ochotą, na każdy dzieó rozsądzając Pisma, jeźliby się tak miało.

A upatrzywszy to Pismo, iż z wiary Bóg usprawiedliwia pogan, przedtem opowiedziało Abrahamowi, iż w tobie będą błogosławione wszystkie narody.

Albowiem ile ich jest z uczynków zakonu, pod przeklęstwem są; bo napisane: Przeklęty każdy, który by nie został we wszystkiem, co napisane w księgach zakonu, aby to czynił.

Ale zakon nie jestci z wiary; lecz "człowiek, który by je czynił, żyć będzie przez nie".

 Dlatego do narodów błogosławieństwo Abrahama dociera w Pomazańcu Jeszu, aby obietnicę Tchnienia dostali dzięki okazanej wierze.

 A przecież Abrahamowi dano obietnicę "i potomkowi twojemu", nie mówi "i potomkom", jak o wielu, ale jak o jednym, "i potomkowi Twojemu", którym jest Pomazaniec.

 Gdyby więc z prawa wynikało dziedzictwo, to nie z obietnicy, a przecież Abrahamowi Bóg złożył obietnicę dziedziczenia.

 Lecz mediator nie jest jeden, a Bóg jest jeden.

 Ale razem zamknęło Pismo wszystkich pod grzech, aby obietnica z wiary w Jeszu Pomazańca była dana wierzącym.

 Tak więc prawo prowadziło nas do Pomazańca, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni.

 Albowiem wszyscy, synami Bożymi jesteście przez wiarę w Pomazańca Jeszu.

 Nie ma Judejczyka, ani Hellena; nie ma niewolnika ani wolnego; nie ma mężczyzny i niewiasty; albowiem wszyscy wy jednym jesteście w Pomazańcu Jeszu.

Powiedzcie mi, którzy pod zakonem chcecie być, nie słuchacież zakonu?

Albowiem napisane, iż Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z wolnej.

A iż z dziecióstwa umiesz Pisma święte, które cię mogą uczynić mądrym ku zbawieniu przez wiarę, która jest w Chrystusie Jeszu.

 żeby człowiek należący do Boga był w pełni przygotowany, do każdego dobrego działania.

 Mamy mocniejszą proroczą naukę i dobrze robicie, zwracając się w jej kierunku, jak do lampy oświetlającej ciemne pomieszczenie, do momentu, aż dzień zaświta i gwiazda poranna wzejdzie w sercach waszych.

Terazże idź, napisz to na tablicy przed oczyma ich, a na księgach to wyrysuj, aby to trwało do dnia ostatniego, i aż na wieki wieków:

Którzy mówią widzącym: Nie miewajcie widzenia; a prorokom: Nie prorokujcie nam, co prawego jest; mówcie nam rzeczy przyjemne, prorokujcie oszukanie;

 Z jednego końca niebios wyłania się i zmierza swoim szlakiem do drugiego końca. Nie ma nic ukrytego przed jego żarem.

Zakon Paóski jest doskonały, nawracający duszę; świadectwo Paóskie wierne, dawające mądrość nieumiejętnemu.

Początek słów twoich oświeca i daje rozum prostakom.

Kogoż zawstydzili ci mędrcy? Którzyż są przestraszeni i pojmani? Oto słowo Paóskie odrzucają; cóż to tedy za mądrość ich?

Dlatego się wam widzenie obróci w noc, a wieszczba wasza w ciemność; bo tym prorokom słoóce zajdzie, a dzieó im się zaćmi.

 Jeśli twoje oko jest złe, to całe ciało twoje jest w ciemnościach. Jeśli więc światło w tobie jest ciemnością, to ciemność ta jest wielka. 

Odpowiedział Jeszu: Błądzicie, ponieważ nie znacie Pism ani mocy Bożej.

Jednak na próżno Mnie czczą, nauczając zasad opartych na naukach ludzkich.

Mówił im też: Zgrabnie unieważniacie przykazanie Boga, po to, by swoje zwyczaje podtrzymać.

Mieniąc się być mądrymi, zgłupieli;

Bo przy kim tych rzeczy nie masz, ślepy jest; a tego, co jest daleko, nie widzi, zapomniawszy na oczyszczenie od dawnych grzechów swoich.

Ale ścieszka sprawiedliwych jako światłość jasna, która im dalej tem bardziej świeci, aż do dnia doskonałego.

Króla uweselają złością swoją a książąt kłamstwy swemi.

 Ale dla was, mających respekt dla imienia mojego, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w Jego promieniach. Wówczas wybiegniecie w radosnych podskokach, jak tuczone cielęta uwolnione z ograniczeń. 

 Mamy mocniejszą proroczą naukę i dobrze robicie, zwracając się w jej kierunku, jak do lampy oświetlającej ciemne pomieszczenie, do momentu, aż dzień zaświta i gwiazda poranna wzejdzie w sercach waszych.