Bo jako zstępuje deszcz i śnieg z nieba, a tam się więcej nie wraca, ale napawa ziemię, a czyni ją płodną, czyni ją też urodzajną, tak że wydaje nasienie siejącemu, a chleb jedzącemu:

Takci będzie słowo moje, które wynijdzie z ust moich; nie wróci się do mnie próżno, ale uczyni to, co mi się podoba, i poszczęści mu się w tem, na co je poślę.

Bo cię Pan ustawicznie poprowadzi, i nasyci pod największą suszą duszę twoję, a kości twoje utuczy, i będziesz jako ogród wilgotny, a jako zdrój wód, którego wody nie ustawają.

Powstaó wietrze północny, a przyjdź wietrze z południa, przewiej ogród mój; niech płyną wonności jego, niech przjdzie miły mój do ogrodu swego, a niech je rozkoszne owoce swoje.

Przyszedłem do ogrodu mego, siostro moja, oblubienico moja! zbieram myrrę moję z rzeczami wonnemi mojemi; jem plastr mój z miodem moim, piję wino moje z mlekiem mojem. Jedzcież, przyjaciele! pijcie, a pijcie dostatkiem, mili moi!

Zaczął dużo mówić w przypowieściach: Wyszedł siewca, aby siać.

Inne w końcu padły na ziemię wyborną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.

A posiany na dobrej ziemi to ten, kto słucha nauki i rozumie ją; ten właśnie wydaje owoc i wypracowuje: jeden wprawdzie sto, inny sześćdziesiąt, a jeszcze inny trzydzieści.

Mówił dalej: Z władzą Boga jest tak, jak z człowiekiem, który rzuca ziarno w ziemię.

Ponieważ ziemia sama z siebie wydaje plon: najpierw trawę, potem kłos, potem pełne zboże w kłosie.

Mówił dalej: Do czego porównamy władztwo Boga lub w jakim przykładem je wyrazimy?

Gdy jednak zasiane zaczyna rosnąć, staje się większe niż wszystkie inne warzywa i wypuszcza tak wielkie gałęzie, że mogą w jego cieniu ptaki budować gniazda.

Spuście niebiosa rosę z góry, a obłoki niech kropią sprawiedliwość; niech się otworzy ziemia, a niech wyrośnie zbawienie, a sprawiedliwość niech wespół zakwitnie. Ja Pan sprawię to.

Dla Syonu milczeć nie będę, a dla Jeruzalemu nie uspokoję się, dokąd sprawiedliwość jego nie wynijdzie jako jasność, a zbawienie jego jako pochodnia gorzeć nie będzie.

Przyniosą góry ludowi pokój, a pagórki sprawiedliwość.

Gdy się wrzuci garść zboża do ziemi na wierzchu gór, zaszumi jako Liban urodzaj jego, a mieszczanie zakwitną jako zioła polne.

Miłosierdzie i prawda spotkają się z sobą; sprawiedliwość i pokój pocałują się.

Nie będzie więcej słychać o drapiestwie w ziemi twojej, o zburzeniu i spustoszeniu na granicach twoich; ale ogłaszać będziesz zbawienie na murach twoich, a chwałę w bramach twoich.

A nie dawajcie mu odpocznienia, dokąd nie utwierdzi, i dokąd nie sposobi, aby Jeruzalem było sławne na ziemi.

Wy jesteście grupą wybrańców, kapłaństwem władcy, narodem wyodrębnionym do czystości, ludem nabytym, żebyście szlachetność rozgłosili tego, którzy z ciemności was wezwał do cudownego Swojego światła.