A wyciągnąwszy Pan rękę swoję, dotknął się ust moich, i rzekł mi Pan: Otom dał słowa moje do ust twoich.

A oto jako podobieóstwo synów ludzkich dotknęło się warg moich; a otworzywszy usta swe mówiłem i rzekłem do stojącego przeciwko mnie: Panie mój! dla tego widzenia obróciły się na mię boleści moje, i nie miałem żadnej siły.

Ja, Ja sam gładzę przestępstwa twoje dla siebie, a grzechów twoich nie wspomnę.

 Lecz on był okaleczany z powodu uchybień naszych, masakrowany za naszą nieprawość, dosięgła go chłosta dla naszego pojednania w Jego imieniu. Przez Jego rany zostaliśmy uzdrowieni. 

Takci się Panu upodobało zetrzeć go, i niemocą utrapić, aby położywszy ofiarą za grzech duszę swą, ujrzał nasienie swoje, przedłużył dni swoich; a to, co się podoba Panu, przez rękę jego aby się szczęśliwie wykonało.

I oto przynieśli Mu ułożonego na posłaniu sparaliżowanego. A gdy Jeszu zobaczył ich wiarę, zwrócił się do sparaliżowanego: Bądź dobrej myśli, dziecko, twoje uchybienia są ci odpuszczone.

Albowiem jeźli krew wołów i kozłów, i popiół jałowicy pokrapiający splugawione poświęca ku oczyszczeniu ciała:

 Tym bardziej krew Pomazańca, który przez tchnienie eonowe siebie przyprowadził bez skazy Bogu, oczyści sumienie nasze od martwych działań dla służby Bogu żywemu.  

 Jeśli chodzimy w świetle tak, jak Bóg, który jest w świetle, mamy ze sobą wspólnotę i krew Syna Jego oczyszcza nas od wszystkich uchybień. 

 Dzieci moje! Piszę to wam, żebyście nie uchybiali, a jeśli komuś zdarzy się uchybić, to pamiętajcie, że mamy obrońcę u Ojca, którym jest sprawiedliwy Pomazańca Jeszu.

 On jest ofiarą przebłagalną za nasze uchybienia, a nie tylko za nasze, lecz i za błędy całego świata.