Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.

I wróci się proch do ziemi, jako przedtem był, a duch wróci się do Boga, który go dał.

Pan mu odpowiedział: Dobrze, sługo dobry i wierny. Byłeś wierny w tym, co małe, ustanowię cię nad wieloma; wejdź do radości swego pana.

I stało się, że umarł on żebrak, i odniesiony był od Aniołów na łono Abrahamowe; umarł też i bogacz, i pogrzebiony jest.

 Wiemy bowiem, że jeśli nawet ziemska nasza kwatera, ten namiot, zburzona będzie, to i tak budowlę od Boga mamy. Dom nie rękoma wybudowany, ale eonowy w niebiosach. 

 Odważnie zaś i z radością wolimy raczej znaleźć się poza mieszkaniem z ciała i zamieszkać przy Panu. 

 Jestem między dwoma pragnieniami: mam pragnienie odejść i być z Pomazańcem, bo to o wiele lepsze;

I usłyszałem głos z nieba, mówiący do mnie: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę mówi Duch im, aby odpoczywali od prac swoich, a uczynki ich idą za nimi.

Teraz, Władco, zgodnie ze swoim słowem, zwalniasz swojego sługę w spokoju,

I rzekł do niewiasty: Wiara twoja ciebie zbawiła. Idźże w pokoju.

Wszyscy królowie narodów, cokolwiek ich było, pochowani są w sławie, każdy w domu swoim.

A tać jest liczba ich według domów ojców ich: z Judy książęta nad tysiącami: książę Adna, a z nim bardzo dużych mężów trzy kroć sto tysięcy.

W pośrodku pobitych postawili mu łoże, i wszystkiej zgrai jego, w około niego są groby jego; wszyscy ci nieobrzezaócy pobici są mieczem, przychodził strach ich na ziemię żyjących, jużci odnoszą haóbę swoję z tymi, którzy zstąpili do grobu, a w poś rodku pobitych położeni są.

A gdy już było Abramowi dziewięćdziesiąt lat i dziewięć lat, ukazał się Pan Abramowi, i rzekł do niego: Jam jest Bóg Wszechmogący; chodź przed obliczem mojem, a bądź doskonały.

Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga i postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i przepisów Pańskich.