I znalazłeś serce jego wierne przed obliczem twojem, i uczyniłeś z nim przymierze, że dasz ziemię Chananejczyka, Hetejczyka, Amorejczyka, i Ferezejczyka, i Jebuzejczyka, i Giergiezejczyka, że ją dasz nasieniu jego, i ziściłeś słowa twoje; boś ty sprawiedliwy.

A pokazywałeś znaki i cuda na Faraonie, i na wszystkich sługach jego, i na wszystkim ludu ziemi jego; boś poznał, że sobie hardzie postępowali przeciwko nim, i uczyniłeś sobie imię, jako się to dziś pokazuje.

A w słupie obłokowym prowadziłeś ich we dnie, a w słupie ognistym w nocy, abyś im oświecał drogę, którą iść mieli.

I sabat twój święty oznajmiłeś im, a przykazania i ustawy, i zakon wydałeś im przez Mojżesza, sługę twego.

Ale oni i ojcowie nasi hardzie sobie poczynali, i zatwardzili kark swój, i nie słuchali rozkazania twego.

Nawet gdy sobie uczynili cielca ulanego, a mówili: Ten jest Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi Egipskiej, i dopuścili się bluźnierstw wielkich,

Nadto ducha twojego dobrego dałeś im, aby ich uczył, i manny twojej nie odjąłeś od ust ich, i wodę dałeś im w pragnieniu ich.

I podałeś im królestwa i narody, któreś rozegnał po kątach, tak, że posiedli ziemię Sehonową, i ziemię króla Heseboóskiego, i ziemię Oga, króla Basaóskiego.

Bo przyszedłszy synowie ich posiedli tę ziemię, gdyś poniżył przed nimi obywateli onej ziemi, Chananejczyków, i podałeś ich w ręce ich, i królów ich, i narody onej ziemi, aby się z nimi obchodzili według woli swojej.

Ale gdy cię rozdraźnili, i stalić się odpornymi, zarzuciwszy zakon twój w tył swój, a proroków twoich pobili, którzy się oświadczali przed nimi, aby ich nawrócili do ciebie, i dopuszczali się bluźnierstwa wielkiego:

Wtem, gdy trochę odpoczęli, znowu czynili złość przed twarzą twoją; przetoż opuściłeś ich w ręce nieprzyjaciół ich, aby panowali nad nimi. Lecz gdy się znowu nawrócili, a wołali do ciebie, tyś ich z nieba wysłuchał, i wybawiłeś ich według litości twoich przez wiele czasów.

Wszakżeś ty im folgował przez wiele lat, oświadczając się przed nimi Duchem twym przez proroków twoich; a gdy nie słuchali, podałeś ich w ręce narodów onych ziem.

Teraz tedy o Boże nasz, Boże wielki, możny, i straszny! który strzeżesz przymierza i miłosierdzia, niech nie będzie małe przed tobą każde utrapienie, które przyszło na nas, na królów naszych, na kaiążąt naszych, i na kapłanów naszych, i na proroków naszych, i na ojców naszych, i na wszystek lud twój, ode dni królów Assyryjskich aż do dnia tego;

I królowie nasi, książęta nasi, kapłani nasi, i ojcowie nasi nie pełnili zakonu twego, i nie przestrzegali przykazaó twoich, i świadectw twych, któremiś się oświadczał przed nimi.

Oto myśmy dziś niewolnikami, i ziemia, którąś dał ojcom naszym, aby jedli owoc jej, i dobra jej, otośmy niewolnikami w niej.

Otworzę w podobieóstwie usta moje, a będę opowiadał przypowiastki starodawne.

Nie zataimy tego przed synami ich, którzy przyszłym potomkom swoim opowiadać będą chwały Paóskie, i moc jego, i cuda jego, które uczynił.

Aby poznał wiek potomny, synowie, którzy się narodzić mieli, a oni zaś powstawszy, aby to opowiadali synom swoim;

Aby się nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i nieposłusznym, narodem, który nie wygotował serca swego, aby był wierny Bogu duch jego.

Bo nie przestrzegali przymierza Bożego, a według zakonu jego zbraniali się chodzić.

Przed ojcami ich czynił cuda w ziemi Egipskiej, na polu Soan.

Prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w jasnym ogniu.

Wywiódł strumienie ze skały, a uczynił, że wody ciekły jako rzeki.

I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.

Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?

Przeto, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego.

I spuścił im jako deszcz mannę ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.

Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;

Spuścił je w pośród obozu ich, wszędy około namiotów ich.

A gdy jeszcze nie wypełnili żądości swej, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich:

Ale w tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego;

Gdy ich tracił, jeźliże go szukali, i nawracali się, a szukali z rana Boga,

(Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i językiem swoim kłamali mu;

On jednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;

Jako go często draźnili na puszczy, i do boleści przywodzili na pustyniach?

Nie pamiętali na rękę jego, i na on dzieó, w który ich wybawił z utrapienia;

Gdy obrócił w krew rzeki ich, i strumienie ich, tak, że z nich pić nie mogli.

I dał chrząszczom urodzaje ich, a prace ich szaraóczy.

I podał gradowi bydło ich, a majętność ich węglu ognistemu.

Wyprostował ścieżkę gniewowi swemu, nie zachował od śmierci duszy ich, i na bydło ich powietrze dopuścił;

Ale jako owce wyprowadził lud swój, a wodził ich jako stada po puszczy.

Aż ich przywiódł do świętej granicy swojej, na onę górę, której nabyła prawica jego.

A wszakże przecież kusili i draźnili Boga najwyższego, a świadectwa jego nie strzegli.

Bo go wzruszyli do gniewu wyżynami swemi, a rytemi bałwanami swemi pobudzili go do zapalczywości.

Tak, że opuściwszy przybytek w Sylo, namiot, który postawił między ludźmi,

Dał pod miecz lud swój, a na dziedzictwo swoje rozgniewał się.

Kapłani jego od miecza polegli, a wdowy jego nie płakały.

I zaraził nieprzyjaciół swoich na pośladkach, a na wieczną haóbę podał ich.

Wszakże obrał pokolenie Judowe, i górę Syon, którą umiłował.

I obrał Dawida sługę swego, wziąwszy go z obór owczych;

Który ich pasł w szczerości serca swego, a w roztropności rąk swoich prowadził ich.

Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego.

Szukajcież Pana i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawsze.

Wy nasienie Abrahama, sługi jego! Wy synowie Jakóbowi, wybrani jego!

Pamięta wiecznie na przymierze swoje: na słowo, które przykazał aż do tysiącznego pokolenia;

Bo je postanowił Jakóbowi za ustawę, a Izraelowi za umowę wieczną.

Kiedy ich był mały poczet, prawie mały poczet, a jeszcze w niej byli przychodniami.

Nie dopuszczał nikomu, aby im miał krzywdę czynić; nawet karał dla nich i królów, mówiąc:

Gdy przywoławszy głód na ziemię, wszystkę podporę chleba pokruszył.

Którego nogi pętami trapili, a żelazo ścisnęło ciało jego,

Posławszy król kazał go puścić; ten, który panował nad narodami, wolnym go uczynił.

Aby władał i książętami jego według zdania duszy swojej, i starców jego mądrości nauczał.

Gdzie rozmnożył Bóg lud swój bardzo, i uczynił go możniejszym nad nieprzyjaciół jego.

Posłał Mojżesza, sługę swego i Aarona, którego obrał;

Posłał ciemności, i zaćmiło się, a nie byli odpornymi słowu jego.

Wydała ziemia ich mnóstwo żab, i były w pałacach królów ich.

Dał grad miasto deszczu, ogieó palący na ziemię ich.

Rzekł, a przyszła szaraócza, i chrząszczów niezliczone mnóstwo;

Nawet pobił wszystko pierworodztwo w ziemi ich, początek wszystkiej siły ich.

Radował się Egipt, gdy oni wychodzili; albowiem był przypadł na nich strach ich.

Na żądanie ich przywiódł przepiórki, a chlebem niebieskim nasycił ich.

Albowiem wspomniał na słowo świętobliwości swojej, które rzekł do Abrahama, sługi swego.

I podał im ziemię pogan, a posiedli prace narodów.

Tobie, Panie! sprawiedliwość, a nam zawstydzenie twarzy należy, jako się to dzieje dnia tego mężom Judzkim i obywatelom Jeruzalemskim i wszystkiemu Izraelowi, bliskim i dalekim we wszystkich ziemiach, do którycheś ich wygnał dla przestępstwa ich, którem wystąpili przeciwko tobie.

Ale Panu, Bogu naszemu, miłosierdzie i litość; ponieważeśmy mu odporni byli,

Owszem, wszyscy Izraelczycy przestąpili zakon twój i odchylili się, żeby nie słuchali głosu twego: przetoż się wylało na nas to złorzeczeóstwo i przeklęstwo, które jest napisane w zakonie Mojżesza, sługi Bożego; bośmy zgrzeszyli przeciwko niemu.

Tak jako napisano w zakonie Mojżeszowym, wszystko to złe przyszło na nas; a wżdyśmy nie prosili oblicza Pana, Boga naszego, abyśmy się odwrócili od nieprawości naszych, a mieli wzgląd na prawdę jego.

Wszakże teraz, o Panie, Boże nasz! któryś wywiódł lud swój z ziemi Egipskiej ręką możną, i uczyniłeś sobie imię. jako się to dziś pokazuje, zgrzeszyliśmy, niepobożnieśmy czynili.