Widziały wyspy, i ulękły się; koóczyny ziemi zdumiały się; zgromadziły się, i zeszły się.

Jeden drugiemu pomagał, a bratu swemu mówił: Zmacniaj się!

Przedłóżcie sprawę waszę, mówi Pan; ukażcie mocne dowody swoje, mówi król Jakóbowy.

Wszystkie narody niech się społu zejdą, i niech się zgromadzą ludzie. Któż jest między nimi, coby to opowiedział, a przeszłe rzeczy nam oznajmił? Niech stawią świadków swoich, a będą usprawiedliwieni; albo niech słyszą i rzekną: Prawdać jest!

W on dzieó latorośl Paóska zacna i sławna będzie, a owoc ziemi bujny i pozorny tym, którzy zachowani będą z Izraela.

Bo tak rzekł Pan, Bóg Izraelski, do mnie: Weźmij kubek wina tej popędliwości z ręki mojej, a napawaj nim wszystkie narody, do których Ja ciebie poślę;

Wziąłem tedy kubek z ręki Paóskiej, i napoiłem wszystkie one narody, do których mię Pan posłał:

Faraona też, króla Egipskiego, i sług jego, i książąt jego, i wszystek lud jego;

Edomczyków, i Moabczyków, i synów Ammonowych;

Dedana i Temę, i Buzę, i wszystkich, którzy mieszkają w ostatnich kątach:

Także wszystkich królów Zymry i wszystkich królów Elam, i wszystkich królów Medskich;

I rzecz do nich: Tak mówi Pan zastępów, Bóg Izraelski: Pijcie, a popijcie się, owszem zwracajcie, i padajcie tak, abyście nie powstali dla miecza, który Ja poślę między was.

Bo ponieważ na to miasto, które nazwane jest od imienia mego, Ja zaczynam przywodzić złe rzecz, a wybyście bez karania być mieli? Nie będziecie bez karania; bom Ja miecz przyzwał na wszystkich obywateli tej ziemi, mówi Pan zastępów.

Głos uciekających, i tych, co uchodzą, z ziemi Babiloóskiej, aby oznajmili na Syonie pomstę Pana, Boga naszego, pomstę kościoła jego.

Uciekajcie z pośrodku Babilonu, a niech zachowa każdy duszę swoję, abyście nie byli zatraceni w nieprawości jego; bo czas będzie pomsty Paóskiej, sam mu zapłatę odda.

Ale nagle upadnie Babilon, i starty będzie; rozkwilcie się nad nim, nabierzcie olejku balsamowego dla boleści jego, owa się wyleczy.

Iżeście byli naonczas bez Chrystusa, oddaleni od społeczności Izraelskiej i obcymi od umów obietnicy, nadziei nie mający i bez Boga na świecie.

I pojednał obydwóch w jednem ciele z Bogiem przez krzyż, zgładziwszy nieprzyjaźó przezeó.

Iż z win zapalczywości wszeteczeóstwa jego piły wszystkie narody, a królowie ziemi wszeteczeóstwo z nim płodzili, i kupcy ziemscy z zbytecznej rozkoszy jego zbogacieli.

Albowiem dosięgły grzechy jego aż do nieba i wspomniał Bóg na nieprawości jego.

 Jak dużo chwały zaznała i rozkoszy w życiu, tak dużo teraz zadajcie jej bólu i rozpaczy! Ponieważ chełpiła się w sercu: "Żyję jak królowa i wdową nie jestem, to też rozpaczy nie poznam".

I będą go płakać, i narzekać nad nim będą królowie ziemi, którzy z nim wszeteczeóstwo płodzili i rozkoszowali, gdy ujrzą dym zapalenia jego.

Do tego i kupcy ziemscy płakać będą i narzekać nad niem, przeto iż towaru ich żaden więcej kupować nie będzie,

I cynamonu, i kadzenia, i maści, i kadzidła, i wina, i oliwy, i mąki czystej, i pszenicy, i bydła, i owiec, i koni, i wozów, i niewolników, i dusz ludzkich.

Kupcy tych rzeczy, zbogaciwszy się tem, z daleka stać będą dla bojaźni męki jego, płacząc i narzekając,

I wszelki sternik, i wszystko mnóstwo ludu, które jest na okręcie, i żeglarze, i którzykolwiek na morzu pożytku szukają, z daleka stanęli.

Cofną się nazad, i zawstydzą się bardzo, którzy ufają w bałwanach rytych, którzy mówią obrazom litym: Wyście bogowie nasi.

O głusi! słuchajcie; a wy ślepi! przejrzyjcie, abyście widzieli.

A z ostatku jego czyni boga, bałwana swego; klęka przed nim, kłania się, i modli mu się, mówiąc: Wybaw mię, boś ty bóg mój.

I nie uważają tego w sercu swojem, nie mająż to umiejętności ani baczenia, aby rzekli: Część z niego spaliłem ogniem, a przy węglu jego napiekłem chleba, upiekłem mięso, i najadłem się; i mamże ja z ostatku jego obrzydliwość uczynić, a przed kloc em drewnianym klękać?

Noszą go na ramieniu, dźwigają go, i stawiają go na miejscu jego. I stoi, a z miejsca swego się nie ruszy; jeźli kto zawoła do niego, nie ozywa się, ani go z utrapienia jego wybawia.

Teraz stworzone są, a nie onego czasu, o którycheś przed tym dniem nic nie słyszał, byś snać nie rzekł: Otom wiedział o tem.

Wzięli więc cielca i oprawili go, a potem wzywali imienia Baala od rana aż do południa, wołając: O Baalu, odpowiedz nam! Ale nie było ani głosu, ani odpowiedzi. Zaczęli więc tańczyć, przyklękając przy ołtarzu, który przygotowali.

Potem wołali głośniej i kaleczyli się według swojego zwyczaju mieczami oraz oszczepami, aż się pokrwawili.

Niech im podobni będą, którzy je czynią, i wszyscy, którzy w nich ufają.

Którzy mówią drewnu: Tyś jest ojciec mój, a kamieniowi: Tyś mię spłodził. Bo się do mnie obrócili tyłem, a nie twarzą; ale czasu utrapienia swego mawiają: Wstaó a wybaw nas.

I gdzież są bogowie twoi, którycheś sobie naczynił? Niech wstaną, jeźli cię mogą wybawić czasu utrapienia twego, ponieważ ile masz miast swoich, tyle masz bogów swoich, o Judo!

A wszakże społem zgłupieli i poszaleli; z drewna brać naukę, jest wierutna marność.

Tak zgłupiał każdy człowiek, że tego nie zna, iż pohaóbiony bywa każdy rzemieślnik dla bałwana; bo fałszem jest to, co ulał, i niemasz ducha w nich.

Tak zgłupiał każdy człowiek, że tego nie zna, że pohaóbiony bywa złotnik od obrazu rytego; bo kłamstwem jest ulanie jego, a niemasz w nich ducha.

Marnością są a dzieło błędów; zginą czasu nawiedzenia swego.

Cóż pomoże ryty obraz, że go wyrył rzemieślnik jego? albo odlewany obraz i nauczyciel kłamstwa, że ufa rzemieślnik w robocie swojej, czyniąc bałwany nieme?

Pan jest w kościele świętobliwości swojej; umilknij przed obliczem jego wszystka ziemio!

Przeto iż poznawszy Boga, nie chwalili jako Boga, ani mu dziękowali, owszem znikczemnieli w myślach swoich i zaćmiło się bezrozumne serce ich;

I odmienili chwałę nieskazitelnego Boga w podobieóstwo obrazu skazitelnego człowieka i ptaków, i czworonogich zwierząt, i płazów.