he that created
Księga Izajasza 40:12
Kto zmierzył wody garścią swoją, a niebiosa piędzią rozmierzył? a kto proch ziemi miarą zmierzył? kto zważył na wadze góry, a pagórki na szalach?
Księga Izajasza 40:22
Ten, który siedzi nad okręgiem ziemi, której obywatele są jako szaraócza; ten, który rozpostarł niebiosa jako cienkie płótno, a rozciągnął je, jako namiot ku mieszkaniu:
Księga Izajasza 40:28
Izali nie wiesz? izaliś nie słyszał, że Bóg wieczny Pan, który stworzył granice ziemi, nie ustanie, ani się spracuje, i że nie może być dościgniona mądrość jego?
Księga Izajasza 44:24
Tak mówi Pan, odkupiciel twój, i który cię utworzył wnet z żywota matki: Ja Pan wszystko czynię, sam rozciągam niebiosa, rozpościeram ziemię mocą swoją.
Księga Izajasza 45:12
Jam uczynił ziemię, i człowiekam na niej stworzył. Jam jest, którego ręce rozciągnęły niebiosa, a wszystkiemu wojsku ich rozkazuję.
Księga Izajasza 45:18
Bo tak mówi Pan, który stworzył niebiosa (ten Bóg, który stworzył ziemię, i uczynił ją! który ją utwierdził, nie na próżno stworzył ją, na mieszkanie utworzył ją): Jam Pan, a niemasz żadnego więcej.
Księga Izajasza 48:13
A ręka moja założyła ziemię, i prawica moja piędzią rozmierzyła niebiosa; zawołałem je, a zaraz stanęły.
Księga Psalmów 102:25
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
Księga Psalmów 102:26
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
Księga Psalmów 104:2-35
2
Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
3
Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
4
Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
5
Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
6
Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
7
Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
8
Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
9
Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
10
Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
11
A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
12
Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
13
Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
14
Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
15
I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
16
Nasycone bywają i drzewa Paóskie, i cedry Libanu, których nasadził;
17
Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
18
Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
19
Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słoóce zna zachód swój.
20
Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21
Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
22
Lecz gdy słoóce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
23
Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
24
O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
25
W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
26
Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
27
Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
28
Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
29
Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
30
Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
31
Niechajże będzie chwała Paóska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
32
On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
33
Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
34
O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
35
Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
Księga Jeremiasza 10:12
Ale on uczynił ziemię mocą swą; on utwierdził okrąg świata mądrością swoją, i roztropnością swoją rozciągnął niebiosa.
Księga Jeremiasza 32:17
Ach panujący Panie!otoś ty uczynił niebo i ziemię mocą swoją wielką i ramianiem twoim wyciągnionem, nie jestci skryta przed tobą żadna rzecz;
Księga Amosa 9:6
Który na niebiesiech zbudował pałace swoje, a zastęp swój na ziemi uszykował; który może zawołać wody morskie, a wylać je na oblicze ziemi; Pan jest imię jego.
Księga Zachariasza 12:1
Brzemię słowa Paóskiego nad Izraelem. Tak mówi Pan, który rozpostarł niebiosa, a ugruntował ziemię, który tworzy ducha człowieczego we wnętrznościach jego:
List do Hebrajczyków 1:2
 Ostatnio przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego uczynił eony.
List do Hebrajczyków 1:10-12
10
I tyś, Panie! na początku ugruntował ziemię, a niebiosa są dziełem rąk twoich.
11
Oneć pominą, ale ty zostajesz; a wszystkie jako szata zwiotszeją.
12
A jako odzienie zwiniesz je i będą odmienione; ale ty tenżeś jest, a lata twoje nie ustaną.
he that spread
Księga Rodzaju 1:10-12
10
I nazwał Bóg suche miejsce ziemią, a zebranie wód nazwał morzem.
11
I widział Bóg, że to było dobre. Potem rzekł Bóg: Niech zrodzi ziemia trawę, ziele, wydawające nasienie, i drzewo rodzajne, czyniące owoc, według rodzaju swego, którego by nasienie było w nim na ziemi; i stało się tak.
12
I zrodziła ziemia trawę, ziele wydawające nasienie, według rodzaju swego, i drzewo czyniące owoc, w którym nasienie jego, według rodzaju swego; i widział Bóg, że to było dobre.
Księga Rodzaju 1:24-12
Księga Rodzaju 1:25-12
Księga Psalmów 24:1
Psalm Dawidowy. Paóska jest ziemia, i napełnienie jej, okrąg ziemi, i którzy mieszkają na nim.
Księga Psalmów 24:2
Bo on na morzu ugruntował ją, a na rzekach utwierdził ją.
Księga Psalmów 136:6
Który rozciągnął ziemię na wodach; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
he that giveth
Księga Rodzaju 2:7
Stworzył tedy Pan Bóg człowieka z prochu ziemi, i natchnął w oblicze jego dech żywota. I stał się człowiek duszą żywiącą.
Księga Joba 12:10
W którego ręku jest dusza wszelkiej rzeczy żywej, i duch wszelkiego ciała ludzkiego.
Księga Joba 27:3
Że póki staje tchu we mnie, i ducha Bożego w nozdrzach moich,
Księga Joba 33:4
Duch Boży uczynił mię, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mię.
Księga Joba 34:14
Jeźliby obrócił przeciwko niemu serce swoje, a ducha jego, i dech jego do siebie wziął:
Księga Psalmów 33:6
Słowem Paóskiem są niebiosa uczynione, a Duchem ust jego wszystko wojsko ich.
Księga Daniela 5:23
Owszem, przeciwko Panu nieba podniosłeś się, i naczynie domu jego przyniesiono przed cię; a ty i książęta twoi, żony twoje, i założnice twoje, piliście wino z niego; nadto bogi srebrne i złote, miedziane, żelazne, drewniane, i kamienne, którzy nie widzą, ani słyszą, i nic nie wiedzą, chwaliłeś, a Boga, w którego ręku jest tchnienie twoje, i u którego są wszystkie drogi twoje, nie uczciłeś.
Dzieje Apostolskie 17:25
Ani rękoma ludzkiemi chwalony bywa, jakoby czego potrzebował, ponieważ on daje wszystkim żywot i oddech, i wszystko.