Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

Aby się bali poganie imienia Paóskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

Aby opowiadali na Syonie imię Paóskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.

Kwiatki się ukazują na ziemi; czas śpiewania przyszedł, a głos synogarlicy słychać w ziemi naszej.

Przetoż wiedz a zrozumiej, że od wyjścia słowa o przywróceniu i zbudowaniu Jeruzalemu aż do Mesyjasza wodza będzie tygodni siedm, potem tygodni sześćdziesiąt i dwa, gdy znowu zbudowana będzie ulica i przekopanie, a te czasy będą bardzo trudne.

Wszakże zmocni przymierze wielom ich w tygodniu ostatnim; a w połowie onego tygodnia uczyni koniec ofierze palonej i ofierze śniednej, a przez wojsko obrzydliwe pustoszyciel przyjdzie, i aż do skoóczenia naznaczonego wyleje się spustoszenie na te go, który ma być spustoszony.

Tedy oni dwadzieścia i cztery starcy, którzy przed oblicznością Bożą siedzą na stolicach swoich, upadli na oblicza swe i pokłonili się Bogu, mówiąc:

I rozgniewały się narody, i przyszedł gniew twój i czas umarłych, aby byli sądzeni i abyś oddał zapłatę sługom twoim, prorokom i świętym, i bojącym się imienia twego, małym i wielkim, i abyś wytracił tych, co psują ziemię.

Ani złodzieje, ani łakomcy, ani pijanicy, ani złorzeczący, ani ździercy królestwa Bożego nie odziedziczą.

Zeszli się tedy do niego wszyscy bracia jego, i wszystki siostry jego, i inni wszyscy, którzy go przedtem znali, i jedli z nim chleb w domu jego, a żałując go cieszyli go z strony wszystkiego złego, które był Pan naó przywiódł; i dał mu każdy z nich upominek jeden, i każdy nausznicę złotą jedne.