Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.

Zniosłeś ochędóstwo jego, a stolicę jego uderzyłeś o ziemię.

Dokądże, Panie! na wiekiż się kryć będziesz? także będzie jako ogieó pałać zapalczywość twoja?

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

I została córka Syoóska jako chłodnik na winnicy, jako budka w ogrodzie ogórczanym, i jako miasto zburzone.

Nie będą się w nim osadzać na wieki, ani mieszkać od narodu aż do narodu; ani tam rozbije namiotu Arabczyk, ani tam pasterze z stadami odpoczywać będą.

Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.

Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cieó, i nie ostoi się.

(Którzy nie wiecie, co jutro będzie; bo cóż jest żywot wasz? Para zaiste jest, która się na mały czas pokazuje, a potem niszczeje.)

Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.

Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.

Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.

Błogosławiony Pan! bo dziwnie okazał miłosierdzie swoje przeciwko mnie, jakoby w mieście obronnem.

I książęta zasiadają, a mówią przeciwko mnie; wszakże sługa twój rozmyśla w ustawach twoich.