Bo gwiazdy niebieskie i planety ich nie dopuszczą świecić światłu swemu; zaćmi się słoóce, gdy wschodzić będzie, a miesiąc nie wyda światła swego.

Jakoż to, żeś spadł z nieba, o jutrzenko! która wschodzisz rano? powalonyś aż na ziemię, któryś wątlił narody!

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Spojrzęli na ziemię, a oto jest niepozorna i próżna; jeżeli na niebo, nie masz na niem światłości.

Spojrzęli na góry, a oto się trzęsą, i wszystkie pagórki chwieją się.

A gdy cię zgaszę, zakryję niebiosa, i ciemne uczynię gwiazdy ich, słoóce obłokiem zasłonię, a księżyc nie da światła swego.

Wszystkie światła jasne na niebiosach zaćmię dla ciebie, i przywiodę ciemność na ziemię twoję, mówi panujący Pan.

I uczynię znaki na niebie i na ziemi: krew i ogień, i słupy dymu.

Słońce zmieni się w ciemność, a księżyc w krew, gdy przyjdzie dzień Pański, dzień wielki i straszny.

Słoóce i miesiąc zaćmią się, a gwiazdy stracą jasność swoję.

A zaraz po tarciach tych dni zostanie zaćmione słońce, a księżyc nie da swego blasku, gwiazdy spadać będą z nieba, a moce niebios będą poruszone.

Niebo i ziemia przeminie, ale moje słowa z pewnością nie przeminą.

W tym czasie od razu po udręce nastąpi zaćmienie słońca, a księżyc nie wyda swojego blasku,

Gwiazdy będą z nieba spadać i moce w niebiosach zostaną wstrząśnięte.

I sprawię, że niezwykłe zjawiska objawią się na niebie powyżej, a znaki na ziemi poniżej: krew, ogień i kłęby dymu.

Słońce przemieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim nadejdzie wielki i pełen blasku dzień Pański.

Lecz te niebiosa, które teraz są i ziemia temże słowem odłożone są i zachowane ogniowi na dzieó sądu i zatracenia niepobożnych ludzi.

 Nie spowalnia Pan obietnicy, niektórym wydaje się to spowolnieniem, lecz jest łaskawy dla was, nie chce, by ktokolwiek zginął, ale żeby wszyscy doszli do nawrócenia

 Jeśli to wszystko w ten sposób (ulegnie) rozwiązaniu, to jacy powinniście być wy w czystym postępowaniu i pobożności, 

A gwiazdy niebieskie padały na ziemię, tak jako drzewo figowe zrzuca z siebie figi swoje niedostałe, gdy od wiatru wielkiego bywa zachwiane.

A niebo ustąpiło jako księgi zwinione, a wszelka góra i wyspy z miejsca się swego poruszyły;

Potem zatrąbił czwarty Anioł, a uderzona jest trzecia część słoóca i trzecia część księżyca, i trzecia część gwiazd, tak iż się trzecia część ich zaćmiła, i trzecia część dnia nie świeciła, także i nocy.

I widziałem stolicę wielką białą, i siedzącego na niej, przed którego obliczem uciekła ziemia i niebo, a miejsce im nie jest znalezione.