2
Niezbożni granice przenoszą, trzody zabierają i pasą.
3
Osła sierotek zajmują, a wołu od wdowy w zastawie biorą.
4
Spychają ubogich z drogi; spólnie się muszą nędzni kryć na ziemi.
5
Oto jako leśne osły w puszczach wychodzą na robotę swoję, wstawając rano na łupiestwo; pustynia jest chlebem ich, i dzieci ich.
6
Na polu ubogiego pożynają zboże, a niepobożni z winnic zbierają.
7
Nagich nocować przymuszają bez odzienia, którzy się nie mają czem nakryć na zimnie.
8
Powodzią gór zmaczani bywają, nie mając mieszkania przytulają się do skały.
9
Porywają sierotkę od piersi, a od ubogiego biorą zastaw.
10
Nagiemu dopuszczają chodzić bez odzienia, a o głodzie chowają tych, którzy ich snopy noszą.
11
A ci, którzy między murami ich wyciskają oliwę i prasy tłoczą, pragną.
12
Ludzie w mieście wzdychają, a dusze zabitych wołają, a Bóg temu wstrętu nie czyni.
13
Cić to są, którzy się sprzeciwiają światłości, a nie znają dróg jej, ani stanęli na ścieszkach jej.
14
Raniuczko wstaje mężobójca, zabija ubogiego i niedostatecznego, a w nocy jest jako złodziej.
15
Oko cudzołożnika pilnuje zmierzku, mówiąc: Nie ujrzy mię nikt; i zakrywa oblicze swe.
16
Podkopywają w ciemności domy, które sobie naznaczyli, i nienawidzą światła.