Gołębico moja mieszkająca w rozpadlinach skalnych, w skrytościach przykrych! okaż mi oblicze twoje, niech usłyszę głos twój; albowiem głos twój wdzięczny, a oblicze twoje pożądane.

Usta jego nader słodkie, a wszystek jest pożądany. Taki ci jest miły mój, i taki przyjaciel mój, o córki Jeruzalemskie!

Powieści wdzięczne są jako plastr miodu, słodkością duszy, a lekarstwem kościom.

Żadna mowa plugawa niech z ust waszych nie pochodzi; ale jeźli która jest dobra ku potrzebnemu zbudowaniu, aby była przyjemna słuchającym.

Słowo Pomazańca niech zadomowi się w was obficie z wszelką mądrością, nauczając i napominając was przez psalmy, hymny, i pieśni natchnione z wdzięcznością nućcie w sercach waszych Bogu.

 A wszystko, cokolwiek czynicie w słowie albo w czynie, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jeszu, dziękując Bogu i Ojcu przez Niego.

 Wasze słowo [nauka] niech będzie zawsze przyprawione solą, żebyście potrafili każdemu udzielić prawidłowej odpowiedzi.

 Przez Niego więc składamy ofiarę uwielbienia Bogu, to jest owoc warg wyznających imię Jego. 

Przysiągł Pan przez prawicę swoję i przez ramię mocy swojej, mówiąc: Nie podam więcej pszenicy twojej na pokarm nieprzyjaciołom twoim, i nie będą pić cudzoziemcy wina twego, około któregoś pracował.

Ale ci, którzy je zgromadzą, pożywać go, i chwalić Pana będą; a którzy je zbierają, będą je pić w sieniach świątnicy mojej.

Pan zastępów ochraniać będzie lud swój, aby podbiwszy sobie kamienie z procy, jedli i pili wykrzykając jako od wina; i napełnią, jako miednice, tak i rogi ołtarza.

Albowiem oto o jakie błogosławieóstwo jego! i jako wielka ozdoba jego! Zboże młodzieóców, a moszcz panny mowne uczyni.

Kreteńczycy i Arabowie — słyszymy mówiących ich naszymi językami wielkie rzeczy od Boga.

Inni, szydząc, mówili: "Są napełnieni młodym winem."

A gdy się oni modlili, zatrząsnęło się ono miejsce, na którem byli zgromadzeni, i napełnieni są wszyscy Duchem Świętym i mówili słowo Boże z bezpieczeóstwem.

A onego mnóstwa wierzących było serce jedno i dusza jedna, a żaden z majętności swoich nie zwał nic swojem własnem, ale mieli wszystkie rzeczy spólne.

A wywiódłszy je z więzienia, rzekł: Panowie! co mam czynić, abym był zbawiony?

I opowiadali mu słowo Paóskie i wszystkim, którzy byli w domu jego.

A wprowadziwszy je do domu swego, nagotował im stół i weselił się ze wszystkim domem swoim, uwierzywszy Bogu.

Jać śpię; ale serce moje czuje, i słyszy głos miłego mego, kołaczącego i mówiącego: Otwórz mi, siostro moja, przyjaciółko moja, gołębico moja, uprzejma moja! albowiem głowa moja pełna jest rosy, a kędzierze moje kropli nocnych.

A to czyócie, wiedząc czas, iż już przyszła godzina, abyśmy się ze snu ocucili; albowiem teraz bliższe nas jest zbawienie, aniżeli kiedyśmy uwierzyli.

 Nie chcemy pozostawiać was bez wiedzy, o tym, co dzieje się ze zmarłymi, żebyście się nie zamartwiali i w przeciwieństwie do innych mieli nadzieję.

 Jeżeli naprawdę wierzymy, że Jeszu zmarł, a później wrócił do życia, to mamy podstawy, by wierzyć, że Bóg także tym, którzy zmarli w jedności z Jeszu, zrobi to samo.

I usłyszałem głos z nieba, mówiący do mnie: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę mówi Duch im, aby odpoczywali od prac swoich, a uczynki ich idą za nimi.