Albowiem któż wie, co jest dobrego człowiekowi w tym żywocie po wszystkie dni żywota marności jego, które jako cieó pomijają? Albo kto oznajmi człowiekowi, co po nim będzie pod słoócem?

Bo człowiek nie wie czasu swego; ale jako ryby, które bywają łowione siecią szkodliwą, i jako ptaki łapane bywają sidłem; tak ułowieni bywają synowie ludzcy we zły czas, gdy na nie nagle przypada.

Bo głupi wiele mówi, choć nie wie ten człowiek, co ma być. Albowiem któż mu oznajmi, co po nim nastanie?

Boć znagła powstanie zginienie ich, a upadek obydwóch któż wie?

Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.

Dlatego i wy czuwajcie, gdyż nie domyślacie się godziny, o której przyjdzie Syn człowieczy.

przyjdzie pan tego sługi w dniu, w którym go nie oczekuje, o godzinie, której nie zna

W środku nocy rozległ się okrzyk: Oto pan młody, wyjdźcie mu na spotkanie!

A głupie powiedziały do mądrych: Dajcie nam z waszej oliwy, gdyż nasze lampy gasną.

Gdy one poszły kupić, nadszedł pan młody i te, które były gotowe, weszły z nim na wesele, a drzwi zostały zamknięte.

A On im odpowiedział: Amen, zapewniam was, że was nie znam.

A o czasach i o chwilach, bracia! nie potrzebujecie, aby wam pisano.

Bo gdy mówić będą: Pokój i bezpieczeóstwo! tedy na nich nagłe zginienie przyjdzie, jako ból na niewiastę brzemienną, a nie ujdą.