Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj,

Błogosławiony jest mąż, którego ty ćwiczysz, Panie! a zakonu twego uczysz go.

Lecz gdy sądzeni bywamy, od Pana bywamy ćwiczeni, abyśmy z światem nie byli potępieni.

Czyliście zapamiętali napominania, które wam jako synom mówi: Synu mój, nie lekceważ sobie kaźni Paóskiej, a nie trać serca, gdy od niego bywasz karany;

Albowiem kogo Pan miłuje, tego karze, a smaga każdego, którego za syna przyjmuje.

 Ja wszystkich, których miłuję, upominam i karcę. Bądź więc gorliwy i skoryguj swój sposób myslenia! 

Jeźli będziesz gnuśnym, tedy w dzieó ucisku słaba będzie siła twoja.

A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

Chłopcy się zmęczą podczas pracy, a młodzieńcy opadną z sił:

Ale wyczekujący Pana, nabywają mocy; wznoszą się w górę na skrzydłach, jak orły, biegną bez zmęczenia, chodzą i nie słabną.

 Dzięki okazanemu nam miłosierdziu otrzymaliśmy dar usługiwania, bez zniechęcania się.

 Dlatego nie ulegamy zniechęceniu. Wprawdzie cieleśnie, ulegamy zniszczeniu, to jednak wewnętrznie odnawiamy się dzień po dniu. 

 Tym bardziej, że cierpienie nasze jest chwilowe i niewielkie, a przyczynia się do wzrostu i tak już ogromnej chwały eonowej. 

Przetoż uważajcie, jaki jest ten, który podejmował takowe od grzeszników przeciwko sobie sprzeciwianie, abyście osłabiwszy w umysłach waszych, nie ustawali.

Jeźli znosicie karanie, Bóg się wam ofiaruje jako synom; albowiem któryż jest syn, którego by ojciec nie karał?

A nadto cielesnych ojców naszych mieliśmy, którzy nas karali, a baliśmy się ich; zaż daleko więcej nie mamy być poddani Ojcu duchów, abyśmy żyli?

 Wprawdzie żadne surowe pouczenie w chwili, gdy nas dosięga, nie sprawia nam przyjemności, lecz łączy się z bólem, później jednak tym, którzy dzięki niemu są wyćwiczeni, przynosi pełen pokoju owoc sprawiedliwości.