Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.

Kto w rozkoszy chowa z dziecióstwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.

 Wychowuj dziecko słowem do drogi, którą ma kroczyć, a na starość nie zejdzie z niej.

 Głupota towarzyszy młodości, ale dyscyplina korygująca uwolni od niej.

Nie odejmuj od młodego karności; bo jeźli go ubijesz rózgą, nie umrze.

Ty go bij rózgą, a duszę jego z piekła wyrwiesz.

Albowiem oni na mało dni, jako się im zdało, nas karali; ale ten ku pożytkowi naszemu na to, abyśmy byli uczestnikami świętobliwości jego.

 Wprawdzie żadne surowe pouczenie w chwili, gdy nas dosięga, nie sprawia nam przyjemności, lecz łączy się z bólem, później jednak tym, którzy dzięki niemu są wyćwiczeni, przynosi pełen pokoju owoc sprawiedliwości.

Syn mądry rozwesela ojca: ale syn głupi smutkiem jest matki swojej.

Kto zbiera w lecie, jest syn roztropny; kto dosypia we żniwa, jest syn pohaóbienia.

Kto spłodził głupiego, na smutek swój spłodził go, ani się rozweseli ojciec niemądrego.

Syn głupi żałością jest ojcu swemu, a gorzkością rodzicielce swojej.

A nie gromił go nigdy ojciec jego, mówiąc: Przeczżeś to uczynił? A był i ten bardzo pięknej urody, którego była porodziła Haggita po Absalomie.